Louis Aragon, 1942'de Les Yeux d'Elsa adlı kitabının
önsözünde şöyle diyordu: "Şiir sanatı, zayıf olanı güzel'e dönüştürmenin simyasıdır" O'nda vatan sevgisi ile eşi Elsa'ya olan
büyük aşk, bazı şiirlerinde adeta içiçe yaşamaktaydı. Biçim olarak
Hugo'nun kullandığı "alexandrin" dizesini, O da
“Konuşma yapmaya zamanımız yok. Gerçi olsa bile sizlere karşı beslediğim derin ve sonsuz saygıyı ifade edecek sözcükleri bulabileceğimden emin değilim. Olağanüstü tehlikelere atılmak üzereyiz. Hiçbirimiz sonumuzun ne zaman geleceğini ya da tekrar buluşup buluşamayacağımızı, yine eksizsiz bir aile olup olamayacağımızı bilemez. Bu yüzden sizden ayrı geçirmek zorunda kaldığım her günden pişman olduğumu bilmenizi istiyorum. Ayrıca eğer barış müzakereleri ve döngülerimizi ıslah etme çalışmaları size karşı sorumluluklarımı yerine getiremememe sebep olduysa hepinizden özür dilerim. Sonuçta sizin müdireniz ve hizmetkârınızım. Benim gözümde gökteki tüm kuşlardan ve semalardan daha kıymetlisiniz. Eğer beni seviyorsanız umarım sevginizi hak etmişimdir.” Bir çırpıda gözlerini siliverdi. “Teşekkür ederim.”