Bir süredir kendimi hissetmiyorum. Üstümdeki aşk kalkanlarından sıyrılmış gibiyim. Ve şu kalkan, yerde ölü bir at gibi yatıyor. Bir tekme vurup atamıyorum. Belki artık bedenime bile dar gelir... Nedense en çok bir ata yakışıyor bu hüzün.
Seni öyle özledim ki, utanıyorum.
Muhteşem elmacık kemiklerini öpüyorum.
Sokaklar ne dediği anlaşılmayan hayallerle dolu.
Kokulu çiçekler alıyorum ama hep aşktan yaralı birilerine veriyorum.
Gülmeyi yeni öğrenen bir çocuk gibi acemiyim.