Lâ tahzen! (Üzülme!)
İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme!
Rahman: (c.c), “Ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
O halde ne diye üzülürsün ey can?
Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan;
Gece gibi kapkaranlık nefsini yak !..
Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
ama atıldı yine de yeni serüvenlere
Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya
durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı
Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
– ki onlar daima birer yalnızdırlar
Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup
gitmişti o kentten anımsamıyor artık
Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala
sürüp gider
Hayat yenilgilerle dolu.
Hiç yenilmedim diyen uyduruyordur. İşte, aşkta, kazançta, arkadaşlıkta her konuda evdeki hesabın çarşıya uymadığı hızlı zamanlarımız olmuştur. Bir sürü plan yapar, bir sürü hayal kurarsın, en beklenmedik şey olur ve hayatona birden yön değiştirir. İşte trick tam orada. Ne kurduğun hayal, ne yaptığın plan alternatifsiz olmamalı. Hiç bir umudu tek kazığa bağlayamazsın. İçinde, kafanda her zaman başka çıkış kapıları olsun ve işlerin istediğin gibi gitmediğini farkettiğin an o yedek lastikleri takıp, yola devam edebilmelisin. Yoksa hayatın tek hüsranla üstüne yıkılıverir. Hayatta dipler vardır ve berbattır gerçekten de. Ama her dibin bir sıçrayışı vardır; bunu da hiç unutma..
Dünya Adil Bir Yer Değil
Bugün dünyadaki, doğum günüm. Cahit Sıtkı’nın deyişiyle: “Yolun yarısı”. Bu zamana kadar yaşadıklarımdan, şahit olduğum binlerce hayat hikâyesinden, kendimce okuduğum kitaplardan, dinlediğim müziklerden, izlediğim filmlerden bir terapist olarak şunları öğrendim:
İnsan nisyanla malüldür ve fena halde hüzne, hüsrana mahkûmdur. Her hal geçici ve
Anladım, kabullendim.
Anlamak mı, kabullenmek mi? Nedir aradaki fark? Biri zorla diğeri kendiğilinden oluşur. Fakat anlamak kabullenişin bir önceki basamağı değil midir? İşte o son basamağa adım atıldığında insanın kafasına 'dank' eder.
Ne içindir çaba, emek, mücadele. Kişi kendi yaşamını, nereden gelip, nereye nasıl ulaştığını üzerini örterek gizleyebilir
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve