Hayat korkunç bir yer olmaya başladığında umut insanı bu korkudan sıyıran güçtür.
Onun bütün sırlarını öğrenmek istiyordum; "seni seviyorum" demesini isterdim,eğer bu çılgın umut gerçekleşmeyecekse...isteyecek başka neyim var? Ne istediğimi bilmiyor muyum? Kendimi kaybetmiş gibiyim;tek istediğim sonsuza dek,daima, bütün ömrümce onun yanında olmak,onun ışığıyla, onun halesiyle aydınlatmak. Ondan ötesini bilmiyorum! Ondan kaçabilir miyim hiç?
Sayfa 100Kitabı okudu
Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne cellâdın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile.
Dayan rüsva etme beni.
Mutluyken dinlemeye tenezzül etmediğimiz,o gidince de bir yerlerde umut arar gibi sürekli takılı kaldığımız bir şiirsin sen... İçimde yangın var, hiçbir şeyin söndüremediği ama sadece varlığınla sönecek olan bir yangın.. Derin derin nefes çektiğim, gözümün önüne gülüşünü, bakışını getirdiğim bir gün daha yaşıyorum.. Ne zormuş sensizlik,ne zor...!
Yanlış umut hiç umut olmamasından kesinlikle daha kötüydü.
