Her ne kadar acı duyacağımızı düşündüğümüz, bir aşk romanı gibi kurgulasak da tamamen öyle değil diyebilirim, tabiki şahsım adına.
Anna’nın kendi kendine onurunu, haysiyetini, güzelliğini ve aklını bir adam uğruna heba edişi ayrı bir güzel yansıtılmış.
Ben bir kesimin aksine, Anna’ya üzülen tarafta hiçbir zaman olamadım. Ne kadar masum gibi görünse de, aldatan insan karaktersizliği diye birşey var.
Anna’dan çok Levin’in daha çok başrolde olduğunu düşünüyorum.
Eser 1873-1877 arasında kaleme alınmış ve dönemin önemli olaylarından, Rus halkının da çok yakından takip edip tarafını belirlediği, Osmanlı- Sırp Savaşları yaşanmakta.
Levin’in değişimi de, işte burda devreye giriyor. Savaşa tek bir millet gözünden bakamıyor.
(Ama sadece feda etmek değil ki bu, aynı zamanda Türkleri öldürmek.)
Tolstoy’un gıpta edilecek biçimdeki adalet duygusuna şaşkınlık içinde bakakalışımız.
Aynı büyüklüğü biz gösterebilir miydik bilemiyorum.
