Ne geçmişimle yüzleşip barışabiliyorum.Ne geleceğe umutla bakabiliyorum.Ne de anı yaşayabilip tadını çıkarabiliyorum.Ölü gibiyim..
-Zeynep Nur
Ama buradaydı işte, onunla planlar yapıyor, ona sözler veriyor ve duygularından bahsediyordu.
Nasıl bir şeyin içine giriyordu böyle? Kendini fren- lemeli ve önce şu borç meselesini halletmeliydi. Tam o anda Clay'in dudakları onunkilere yapışmış, tutkulu bir şekilde onu öpmeye başlamıştı. Kemiklerini titreşti- ren, kanına şarkılar söyleten bu öpücükle, bütün o frenler, borçlar, belalar yok oluvermiş, Clay'e karşı duyduğu arzu vücudunu işgal altına almıştı.
Clay onu kucakladı ve yukarıya, yatak odasına gö- türerek yatağının üzerine bıraktı. Bu sefer kravatlar, bağlar, sert hareketler yoktu. Gerçi onlar da Julia'nın hoşuna gitmişti.
Şimdi ise Clay, onu yatağına yatırmış, baştan aşağı öpmeye başlamıştı. Dudaklarının her dokunuşuyla Julia eridikçe eriyordu. Hem dokunuşlarından hem de kalbinin, Clay ile birlikte bir gelecekleri olabileceğine dair umutla çarpmasından titriyordu. Birbirlerine o kadar iyi gelebilirlerdi ki aslında. Julia bacaklarını onun etrafına dolarken Clay de acele etmeden yavaşça girdi bu sefer içine, her anın tadını sonuna kadar çıka- rarak, sakin ve huzurla sevişiyorlardı.
Sayfa 202
Bilmem mi ellerin vardır, umuttan yuvarlar çizer
Bakılan bir şeydir el, boşluğu dengede tutan
Bir uzantıdır işte umutla insan arası
Bir yönüdür ne belli, görmekle anlaşılan
Geceden gün yapılan o sevişme yakınlığında.
Şimdi bir sevdayı izliyor
Uluslararası üç polis
Deli ediyor onları sonsuzda
Çok isimli bir çay
Çok yuvarlak bir masa.
“O güzelden geliyor bu gözüpek dürüstlük,
Cennet'e götüren seni doğru yoldan,
öyle ki ben umutla yükseliyorum şimdiden.":::!!!
Sayfa 70
Ama umutla yaşayan insanlar, iyiliğin yerini cömertliğe, sevginin yerini erkekçe susuşa, kaynaşımın yerini yalnız cesarete bıraktığı bu evrene pek ayak uyduramazlar. Sonra da herkes, "Bir zayıf, bir ülküselci ya da bir ermişti," der. Öyle ya, büyüklüğü gözden düşürmek gerekir.
Sayfa 87Kitabı okuyor
“Hüzünle sevinç, umutla düş kırıklığı sürekli iç içeydi; belirsiz bir duygu ama daima yabancı olmak ve alışamamak”
Ötelerden çıkıp gelirsin diye
Hâlâ umutla beklediğimi
Daha nasıl anlatayım bilmem ki...
Sayfa 54Kitabı okudu
Uzun zaman oldu
Hani bazen durup dururken ansızın bir sevinç sarar ya içimizi; derinden çok derinden bir an için de olsa yaşadığımıza memnun olur, yarına umutla bakarız ya!O an bize bütün kötülükleri acıları unutturuverir.kendimizi bir çocuk kadar kaygılardan uzak hissederiz.İşte sen o ansın benim için.En güçlü en mutlu olduğum ansın.En harikakulade ansın anlıyor musun?
Umutla gittiğin görüşmeden umutsuzlukla ayrıldığın günün sonuydu.
Sayfa 9Kitabı okuyor
16.03.2024
Yıllardır kendi ellerimle ördüğüm duvarın yıkılışını izliyorum şimdilerde. İtiraf etmeliyim ki yıllar sonra ilk defa ben de yıkmak istiyorum o aşılamaz sandığım duvarımı. Ama bir sıkıntı var içimde. Nefes almamı engelleyen... Biliyorum. Umudun bir oyunu bu. Umut ya bu... Gelir, içine yerleşir, sen farkında bile değilsindir. Ta ki gidene kadar. Bir ekmek kırıntısı kadar içinde kalmaz sanırsın gittiğinde. Ama o hep bir parçasını bırakır terk ederken bile. En zoru da elinde kalan bir parça umutla yaşamaktır.
Sil gözlerindeki yaşı. Öğren yaşamayı. Belki de Tanrı sen yaşayabil diye göndermiştir o umut parçasını.
Kübra F. Demir
...
"Her şeyi yazmıyorum, korkuyorum. Yazarsam çok dağılacağım gibi..."
Nilgün Marmara
Yıl 2010-2011 okuldan yorgun argın gelmişim.
Yapılacak ödevler var.İkindin çayı içmişiz bende öyle hevesliyim ki bir akrabamızla inatlaşmıştım bana senin kitabın okunmaz demişti.Kolay değil demişti.(Ben kazandım bu arada.)Öyle onun için ne yazsam diye düşünüyorum..Fonda da bu şarkı çalıyor…Bende hayallerim eşliğinde yazıyorum,binbir umutla kalbimin kırılacağını bilmeden.Sahi nerede kaldı o güzel günler…Çok uzakta kaldılar artık…youtu.be/VNC0OoTUQec?si=...
"Denizcinin yuvası uzak denizlerdir. Umutla yolculuk etmek, bazen gidilecek yere varmaktan çok daha güzeldir."
Sayfa 59Kitabı okuyor
Umutla başladığım bütün hikayelerim hep yarım kalıyor tek devam eden hikâyem, hikayelerimin hep yarım kalmasıdır...
Sayfa 224Kitabı okuyor
