Doğduğum, umutla doldum
Büyürken umutla dolduruldum
Sanki ömrünce yeterdi ümidim
Çeyrek asırda tükendim
Sayfa 120 - Tilki Kitap YayıneviKitabı okudu
Yıllarım
Önceleri rengi yeşildi, aldı,
Kuru ekmek yesem, sanırsın baldı,
Umutlar tükendi, vakit azaldı;
Ağzımın tadını çaldı yıllarım...
Sayfa 50Kitabı okudu
Neye nefret ama. Umutları tükendi belki.
Dışarıdan bakınca yumuşak huylu ama içi nefret dolu...
hayatımın adım adım çöküşüne, olmaya özendiğim her şeyin ağır ağır sulara gömülüşüne tanıklık ettim gizlice. diyebilirim ki, gönlüm neyi arzuladıysa ya da bir anımı, en azından bir anın düşünü neye vakfettiysem, en üst kattaki bir saksıdan düşmüş bir taş gibi kapımın önünde bin parçaya ayrılmıştır, lafı dolandırmadan söylenebilecek ölü
"peki bu büyük umutlar vaat eden delikanlıya ne oldu?"
"ah, işte bu soru! bunu çok düşündüm. ne oldu o delikanlıya? artık umut vaat etmek diye bir şey olmadığını biliyorum, o tükendi, gitti!"
Sayfa 264Kitabı okudu
“Yakındığında ezilen büyük dertlerle,
Yardım edin, bütün umutlar tükendi, diye,
Siz yine de devam edin onu iyileştirmeye,
Sevgi dolu sözcüklerle.”
Sayfa 53Kitabı okudu
