Stefan Zweig
"Sizler yeni bir gün doğumunu bekleyebilirsiniz, benim buna gücüm kalmadı."
Sayfa 7Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Yeryüzünde beni sorguya çekmeyen, bana acı vermeyen bir insan kalmış mıydı hâlâ gerçekten?
Sayfa 61Kitabı okudu
İçimde bir şey haklı çıkmak istemekteydi ama ne yazık ki kendisiyle tek savaşabileceğim, içimdeki öteki Ben'di.
Sayfa 56Kitabı okudu
İnsan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. İnsan tekrar tekrar bekliyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyordu, şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yalnız.
Sayfa 38Kitabı okudu
Bize hiçbir şey yapmadılar-sadece bizi en mutlak anlamdaki hiçliğin içerisine yerleştirdiler çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.
Sayfa 37Kitabı okudu
Çünkü bir insan kendini sınırladığı ölçüde sonsuzluğa da yaklaşmış demektir.
Sayfa 10Kitabı okudu
Askeri darbe ile bölünen demokrasi tecrübesinde şu ülkenin yalnızca çocukları erken yaşlanmamış, yetişmiş insan kaynakları da hayattan bezdirilip, çökertilmişlerdi.
Sayfa 251Kitabı okudu
"Sekiz yıldır ey asla kendini unutamadığım: sen sekiz dakika olsun beni hatırladın mı?"
Sayfa 237Kitabı okudu
Müslüman kimlikte kültür ve sanat neden bir türlü barışamıyor yahut bağdaşamıyordu?
Sayfa 227Kitabı okudu
Komünist veya faşist olmak değil, insan olmak gerekiyordu demek ki!
Sayfa 217Kitabı okudu
Acının bir kara kalem ile bu derece görünür kılınması ancak o acıyı yaşayanın marifetidir.
Sayfa 210Kitabı okudu