"kimi zaman hızlı,kimi zaman yavaş bir şeyler akıyor içimde; dokunmuyorum, bırakıyorum gitsin.Sözcüklere bağlanamadığım için düşüncelerim çoğu zaman karmakarışık.Belirsiz ve hoş şekiller halinde ortaya çıkıyor,sonra kayboluyorlar.Hemen unutuyorum onları."
“Bir başkasının onu nasıl sevebildiğini, sevmeye nasıl hakkı olduğunu bazen anlamıyorum, çünkü onu yalnızca ben o kadar yürekten ve o kadar fazla seviyorum ki, ondan başka ne bir şey tanıyor, ne bir şey biliyorum; ondan başka da bir şeyim yok zaten!”
Onu bu dünyada görüp göreceğim ya da başka bir dünyada bulmayı umut edebileceğim her şeyden çok daha fazla sevdiğimi biliyorum...
