Orta öğretimdeki çocuklara Tübitak Projesi adı altında; kimsenin işine yaramayan uçuk kaçık projeler yerine, bir mekanik yada elektronik aleti tamir etmeyi, basit marangozluk /ağaç ve elektrik işlerini, ev boyamayı, sökük dikmeyi, bahçe çapalamayı, ekip dikmeyi, müzik aletleri çalmayı ve dahi aklınıza gelen bilumum sıradan işleri öğretsek daha iyi olmaz mı?
Bu iş okullarda sdk yarışına dönüşmüş vaziyette.
Laboratuvar ve atölye gibi uygulama derslerinin yapılmadığı okulların projelerle uğraşmasının göz boyama ve reklamdan öte bir anlamı var mı? Fikirlerin kaç tanesi çocuklara ait?
Bir kaç iyi örneğin olması hükmümüzü bozmuyor. Bir amaca/hedefe yönelik olarak ayağı yere basan aktiviteler (mesela
TEKNOFEST) dışındakilerin, amaçsız sağdan soldan çarpma/çalma/kopya sözde projelerle yapılanların reklam ve gösterişten başka bir amacını göremiyorum şahsen.
Okullarda verilen proje ödevlerine gelirsek; yasak savmak için yapılan çalışmadan öte geçmiyor. Ne katılan nede yapana bir katkısı olduğunu söyleyemiyoruz.
Daha garibi ise sergiye çıkanların bir çoğu da zaten öğrenciye ait değil.
Körler sağırlar birbirini ağırlar hesabı.
Öğrencinin yaptığı projeler direk eleniyor. Akademisyenler ve üniversiteler yarışıyorlar.
Bir sdk yarışması ve reklamdır gidiyor.
Osman Çakmak