... pek az insan dünya döndükçe hatırlanma şerefine nail olabilir aramızda. Dürüst, faziletli bir insan olmak, hatırşinas evlatlar yetiştirmek, kimseyi incitmemek ya da hayatında hiç rüşvet almamış bir memur olarak son nefesini teslim etmek, bir adı ölümsüz kılmaya yetmez genellikle.
Yokluğun birilerinin varlığına tesir etmesi gerekir. Etmiyorsa, kimse için önemli olmamışsın, kimsenin hayatında boşluk hissedilecek bir yer dolduramamışsın demektir bu. Uçsuz bucaksız bir yalnızlığın orta yerinde yaşamışsın demektir.
Yalnızlığın ağır geldiği anlarda hiç beklenmedik bir yerden çıkan tanıdık bir yüz görmenin mutluluğuna benzeyen bir sıcaklık yayıldı içime. Bu duyguyu nadiren yaşayabildiğimden olacak, o an mümkün olduğunca uzasın istedim.
Sayfa 231
Ancak gözyaşları temizleyebilir içimin karasını..
Sayfa 417Kitabı okudu
Ben kaybettiklerime kavuşmadıkça, kimsenin hikayesini mutlu bitmeyecek, bunu anlıyorum...
Sayfa 407Kitabı okudu
Bir gün uzak düşmekti bütün yakınlıkların diyeti.
Sayfa 403Kitabı okudu
Oysa ben mutluluğun diyetini ödemeyi reddedip o rüyadan emekliye ayrılalı çok zaman olmuştu. Birini çok sevmek, mutlu ettiği oranda üzerdi çünkü insanı.
Sayfa 403Kitabı okudu
Hatalarımı telafi etmek için atılması gereken adımların, bunca yıl yaşadığım her şeyi manasız çıkaracak olması zoruma gidiyordu. Ama ben manamı yitirmekten ziyade, çok geç kalmış olmaktan korkuyordum asıl. Bunca yıldır kurulamamış bir hayat, edinilememiş bir mutlu gün, zavallı bir pişmanlık ertesinde mi mümkün olacaktı sanki? Mümkün müydü böylesi?
Sayfa 400Kitabı okudu
Bilir misin yıllar yılı omuzlarımı yere eğen günahın ağırlığını?
Sayfa 398Kitabı okudu
Terk edenler, günahlarını düşünüp yaralarını kaşımayı, arada bir o yaradan konuşmayı severler. Ama terk edilenler daha bir mağrurdur hep, sorularını bir tek kendilerine sormayı tercih ederler.
Sayfa 395Kitabı okudu
Kötü bir kader gibiydi içine işleyen hiçlik, değersizlik duygusu.
Sayfa 389Kitabı okudu
Hayatta herkesin kendini iyi hissetmek, dayanmak için izlediği bir yol, bulduğu bir oyun var..
Sayfa 389Kitabı okudu
Yaratıcılarının ardından yaşamaya devam eden roman karakterlerinden bile daha güçsüz, daha yalnızdım. Onlar kadar sahici olabilmek için, içine girip varlığımla anlam katabileceğim bir bütüne ihtiyacım vardı belki de.
Sayfa 387Kitabı okudu
Sahip olduklarımın esaretinden kurtulmak için terk etmemiş miydim sevdiklerimi, seveceklerimi, sevenlerimi? Korkmamış mıydım vazgeçemeyecek kadar alışmaktan?
Sayfa 387Kitabı okudu
İçimdeki rüzgârlar dışımdakilerden daha çok ürpertti, üşüttü beni.
Sayfa 387Kitabı okudu