İkinci Dünya Harbi’nde Alman orduları Edirne’ye kadar geldiği zaman, Türkiye’nin kaderini onların elinde görerek mevkiinizi, Cumhuriyet’inizi, servetlerinizi, fabrikalarınızı korumak için, Alman ordularına “gel gel” ettiğinizi, bu hususta Hüseyin Cahit’le yaptığınız atışmaları, tartışmaları unutmadık. Artık Anadolu insanı uyanıyor. Onu hâlâ öküzün ardından giden, öküzün ektiğini yiyen, zavallı insanlar olarak görüyorsanız aldanıyorsunuz... Artık milletin inandığı kıymet ve kuvvetlere hürmet etmenizin, sağa bakıp hizaya gelmenizin zamanı çoktan gelmiştir...
16. ASIRDAN SESLER
Aşağıda okuyacağınız yazı “Kanuni Devrinde Bir Sefirin Hatıratı ” isimli kitaptan alınmıştır. Bu sefir, G.D.E. Busbecg’dir.
İşte bu sefirin hatıralarından bazı parçalar:
Amasya’ya vardığımız zaman, Veziriazam Ahmet Paşa’ya ve diğer paşalara hürmetlerimizi arz ettik. (Sultan burada yoktu). İmparatorun talimatı
O günleri unutmadık, unutmayız! Unutamayız! Hâlâ bu kansız cinayetleri işleyenlerin hesaplan görülmedi; cezalan verilmedi!... Defterleri dürülmedi!...
BU MİLLET NEDEN AĞLAR
ÖNSÖZ
Ben şair değilim. Fakat şiirin ne demek olduğunu bilenlerdenim... Çocukluğumdan beri şiire karşı içimde sonsuz bir alâka var!.. İlk ve orta mektep sıralarında okurken, kıraat ve Türkçe kitaplarındaki manzumelerin, şiirlerin hemen hepsini farkında olmadan ezberlemişim! Hafızamın zayıflığına, çok dalgın
“bugün hiçbirimiz geri dönemez, hiçbirimiz vazgeçemeyiz. oysa hiç değilse birkaçımız, biliyoruz ki birtakım dönülmez sanılan yerlerden her zaman dönülebilir; yeter ki durduğumuz yerden ileriye değil, ileriden, durduğumuz yere bakabilelim.
evet, hiç değilse birkaçımız bunu hala biliyoruz, daha unutmadık. ama unutacağımız günler yakın gözüküyor.”
