sil baştan bir hayata başlamak istiyorum herkesi ve her şeyi unutmak istiyorum.
İstanbul
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.
Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Mevsimler ne çabuk geçiverdi
Unutmak, unutmak, unutmak.
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Yine kamyonlar kavun taşır
Fakat içimde şarkı bitti.
Cahit Külebi
Bir dakika duralım ve şöyle hayal edelim: her anıyı ilk saniyedeki gibi canlı hatırlıyorsunuz. Her acı, her hata, her pişmanlık zihnimizde kazınmış gibi duruyor. Peki bu nasıl bir hayat olurdu? Korkunç değil mi? Neyse ki, unutmak bize bahşedilen en büyük nimetlerden biri.
Yazarın dediği gibi: "Çiçek solar, güneş batar, yağmur ıslatır, süt ekşir, insan unutur." Evet, unutmak insan olmanın bir gereği. Bizim oraların bir sözü vardır bu konuyla ilgili derler ki: "Çok da şey etme." Onun için bu sözü aklınızdan çıkarmayın.
Günaydın. Yaşadığımız her ânın hafızamızda o ilk saniyelerdeki gibi canlı kaldığını düşünsenize. Ne fena, unutmak ne büyük nimet! Samet Doğan'ın geçer: "Böyle zamanlarda her şeyi unutup gülmeye başlamak tuhaf, fakat olması gereken bu: Çiçek solar, güneş batar, yağmur ıslatır, süt ekşir, insan unutur." Unutalım. Neyi unutmak istiyorsak üstelik, geride bırakalım ve gülümseyelim bugün. İstersek her şey mümkün.
Ne bir adım ileri ne de bir adım geri atmak istiyorum tam olduğum noktada unutmak ve unutulmak istiyorum..
Mim
Mavi
Mavilik
baş harfleri büyük yazdığım için bunu biraz ürkünç buldum.
Ürkü.
Sanki dünyaya yeni gelmişim gibi.
Dünyaya gelmek.
Evren kocaman. Kainat.
Dünyaya gelmek.
Bir süreliğine. Oraya. O aileye. Sonra.
Aile.
Alzheimer olsam mesela, yani hiç istemem bunu. Bir gün bu olacak diye çok korkuyorum esasen. Fakat mesela diyelim, diyelim ki yani. Öyle olsa eğer, hangi anımı hatırlamak isterdim?
Unutmamak.
Unutmak.
Ailede değil. Arkadaşta değil. Sevgilide değil. Kendimde. Değil. Kendimle? Bilmiyorum.
Hatırlamak
Hatıra.
Hatır.
Hatırımız için. Yok öyle bir şey.
Köz tadında bazı küçüklük zamanlarım zihnime kaçıyor. Ekseriyetle közlenmiş biber ve domates tadında. Neden böyle oluyor...
Ben bir daha kimseyi böyle güzel sevmem. Sende bu kadar güzel sevilmezsin. Seni unutamamamın seninle bir ilgisi yok. Bu kadar güzel sevip sonra unutmak Aşk'a ayıp olurdu...