Tarihini unutmak demek, ihanet etmek demektir!..
Sayfa 845 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Kendinden geçmek, her şeyi unutmak, sonra uyanıp yeni bir yaşama başlamak istiyordu şu anda.
bir anda popüler bir romancı olmak hem çok kolay hem de çok zordur. çok kolaydır çünkü olay örgüsü, üslup, psikoloji, hayatın ve edebiyatın ele alınış biçimi gibi unsurlar göz önünde bulundurulduğunda; toplumun talepleri, en kötü kabiliyetin ve en kültürsüz zihnin bile erişebileceği niteliktedir. öte yandan çok zordur çünkü yazar bu istekleri karşılamak için kendi benliğinden ödün verecek, yazmanın sanatsal zevkini bir yana bırakıp, yarı eğitimli insanları eğlendirmek için yazacaktır ve böylece kendi bireyselliğini yok etmek, kültürünü unutmak, üslubunu rafa kaldırmak ve kendisinde değerli olan ne varsa çöpe atmak zorunda kalacaktır.
Sayfa 35Kitabı okudu
Çünkü bugünlerde her şeyi, sırf bir o kadar çabuk, derhal unutmak için, en çabuk ve en ucuz tarafından alıyoruz.
“Bütün bunlar artık yalnızca benim zihnimde yaşıyor. Ve ben bütün bunları, zamanım tükenmediği sürece yeniden canlandırmak istiyorum, tek bir taşı bile unutmak istemiyorum; ne bir ışık pırıltısını ne gülüşmeleri ne bir çığlığı. Zaman çok kısa olsa da, bütün bunlar gerçeğe sadık olarak içimde tekrar yükselmeli. Neyin olmadığını şimdi görüyorum, ne kadar güç oldu bunu öğrenmem.”
İnsan...
“İnsan” Arapça bir kelime.
Ve anlamı “unutan” demekti...
İyiliği unutan, vefayı unutan, nasibi unutan, kendini unutan...
“İnsan, nisyan ile maluldür” derler, yani, insan unutur.
Unutmak olumsuz olarak algılanır. Oysa “İnsanın hatırlamak kadar unutmaya da ihtiyacı vardır.”
-olur da ileride birini seversen ya da beni unutmak için biri ile birlikte olursan hiç düşünme, beni aklından çıkar, ben seni hak etmiyorum çünkü ve hiç hak etmedim de özür dilerim...
#kendi kitabımdan#
Güzel bir kadını unutabiliyorsun ama onurlu ve düzgün bir kadını unutmak pek mümkün olmuyor...
her gün bir kez bu kitabın başına geçtim.
her gün bir kez dışarı çıktım kırık bir bulutla yürüdüm, her gün bir insana bakıp, yüzümü yere eğdim.
her gün bir gazeteye boş gözlerle baktım. her gün birileri konuştu, onları dinliyor gibi yaptım.
her gün bir kez "neredeyim" diye sordum kendime.
her gün bir kuzey kışı indi içime.
her
Sayfa 10 - Metis Yayınları
Televizyonu açtı. Kanepeye uzandı. Televizyonda hangi kanalın açık olduğu önemli değildi. Nasılsa izlemiyordu. Onu, yalnızlığını unutmak ve bir ses duymak için kullanıyordu. Aylardır herkesten uzak olmanın verdiği sessizliği, bir nebze olsun unutturan bir araçtı onun için televizyon.
Sayfa 53Kitabı okudu
