Gelmiyor Mehmet. Ayağımı nereye bassam sallanıyor, iskeleler daha çok sallanıyor, midemi bulandırıyor bu koca şehir. Kaçmak istiyorum ve işin en korkunç yanı, Mehmet'i unutmaya başlamış olmam. Eskiden her saniye Mehmet nerede, Mehmet nerede diye kendimi yer bitirirken, şimdi durumu kabul etmeye başlıyorum. Insan, kendine kurallar koyulan bir hayvan gibi her duruma alışıyor.
Unutmaya başlıyorum seni. Ürperiyorum bunca sevgiyi unuttuğumu düşündükçe…
Sayfa 72Kitabı okudu
Şimdi unutmaya başlıyorum; masaların duruluğundan, şimdi ve buradaki gerçeklikten
kuşkulanmaya başlıyorum.
Sayfa 112
bir kadının sessizliği kadar çok şey anlatan bir şey yoktur...
"Sesini unutmaya başlıyorum "sözlerinin ardından gizli gülüşünü hissettim. "Sorularıyla başımı şişirip duran o ölümlü kadına ne oldu?"
Sayfa 86Kitabı okudu
Ne korkunç! Seni unutmaya başlıyorum. Yerine başkalarını koyuyorum. Ülkeyi, dünyayı, insanlığı anlamaya çalışıyorum. Soru sormayı öğreniyorum. Eşitsizliği, yoksulluğu, zulmü ve bütün bunların insanın kaderi olmadığını öğreniyorum. Sorularımın cevabını kitaplarda, örgütlerde, gece yollarında, işçi semtlerinde, fabrikalarda, kıpırdanan, uyanan köylerde, dolup taşan meydanlarda arıyorum. Büyük ütopyaya varıyorum; kimliğimi, kişiliğimi kazanıyorum. Ben oluyorum. Sonra, yeni bir aşkla birlikte, kendimi yollara atıyorum. Ve yollar tükenip ayrılık saati geldiğinde, gece yollarının sonunda kimse beni beklemez olduğunda, yollar gibi kentler de anlamlarını kaybettiklerinde, bir kez daha yenildiğimde, yine uzatmalara başlıyorum.
Sayfa 18
Unutmaya başlıyorum seni... Ürperiyorum bunca sevgiyi unuttuğumu düşündükçe. Ah maria, niçin seninle pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?
Kadın: …Unutmaya başlıyorum seni. Ürperiyorum bunca sevgiyi unuttuğumu düşündükçe…
Sayfa 72 - CanKitabı okudu
Unutmaya başlıyorum seni. Ürperiyorum bunca sevgiyi unuttuğumu düşündükçe.
“Ne okuyorsun böyle?”
“Her şeyi” demişti, “beni bu evden dışarıya, kocaman dünyaya götürecek her şeyi.Biliyor musun, insan yaşlanınca çoğu şeyi okumuş oluyor, ama ben unutmaya başlıyorum, bazen bir kitabı okudum mu okumadım mı tam bilemiyorum.Bu pratik bir şey, en muhteşem kitapları daima yeniden keşfedebiliyorum, dünyanın çevresini tekrar ve tekrar dolaşıyorum.”
