Çöl
bir iş gibi kendime başlıyorum her sabah
anlamsızlığa düşen mesailerde tütüyor dudağımdaki baca
umutlanma, yok oluş ve unutmaya çeviriyorum çarkları
dünya burjuva, anlam yoksul, cömert Allah.
Aynı kabusun gecesine uyanalı, hatta o gecede sıkışıp kalalı oluyor bir hayli zaman. Öyle kıskıvrak, çaresizce uyanışlar. Her biri, bir diğerinden daha kanlı, daha saygısız ve acizce. Kendimi unutmaya başlıyorum, seni tanıyamadığım zamanlarda. En çok da insana kendisinin, bu denli saygısızlaşması koyuyor. Nasıl bu hale geldik? Nasıl böyle oldum.Ya sen kadın, hep mi böyleydin? Ben mi göremedim.? Hayırlısına gidiyor elim. Dilim dönmüyor artık, kendime bile sövemiyorum, sana ne diyebilirim.
bir iş gibi kendime başlıyorum her sabah
anlamsızlığa düşen mesailerde tütüyor dudağımdaki baca
umutlanma, yok oluş ve unutmaya çeviriyorum çarkları
dünya burjuva, anlam yoksul, cömert Allah.
Hiroshima Mon Amour (Hiroşima Sevgilim) 1959
“Seni daha az hatırlamaya başlıyorum. Unutmaya başlıyorum seni. Ürperiyorum bunca sevgiyi unuttuğumu düşündükçe. Ellerini bile doğru dürüst hatırlamıyorum. Acıyı hala hatırlıyorum biraz. Bu gece hatırlıyorum. Ama bir gün hatırlamayacağım. Hiçbir şeyi…”
Saat sabaha karşı beş suları, vardiyadayım. Çalışıyorum. Aklımdakileri, kalbimdekileri buraya döküyorum zaman zaman ( bir anlamda rahatlamak, unutmaya çalışmak, öfkeyi sözcüklere, sözcükleri önemsiz bir kağıt parçası gibi tutuşturmak için) ama söyleyemediklerime mezar kazmakta da ustalaştım sayılır. Sizin de söyleyemedikleriniz vardır mutlaka,
Herşeyin bittiği yerden başlıyorum
Gittiğin yerden ayrılmam gerekiyordu
Kaldığımı unutmaya çalışarak yaşamaya devam ediyorum
Oysa yürünmemiş bir yol
Ve yaşanmamış bir ömür var önümde
Bir mucize değil aslında beklediğim
Yürümek için çokta bahanem yok
Gelirsin diye bekleyişlerin sonu da
Herşeyin bittiği yerden başlıyorum
Kalbim bedenimin ardından gelmeli
Yoksa
Nasıl tutunabilirim artık yokluğuna...
L.D
Unutmaya başlıyorum seni
Ürperiyorum bunca sevgiyi unuttuğumu düşündükçe...
Bakmaya doyamadığım yüzü
Unutmaya başlıyorum
Gözlerimi kapatıp ellerimle ezberlediğim yüzünü
Bulamıyorum aklımda.
Kaybediyorum ama, kendimi
Kazanırmışçasına avutuyorum.