İkisi birdir, aynı şey demektir, çocukluk gökyüzüdür, gökyüzü çocukluktur. Gökyüzü demek "günaydın" demektir bir de. Göğün de günün de yüzün de gözün de aydın olsun demektir. Gülüşü unutur muyum hiç, bunlar aydın olunca zaten gülüş oluyor ve Edip Cansever'in dizesinde bir kez daha güller açıyor: Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk/ hiçbir yere gitmiyor çünkü!
Sayfa 105Kitabı okuyor
Kelebeğin ömrü
Gülseren Hanım, Dr. Nüvit Hanım bir hasta gönderdi, "mümkünse hemen alıverin," diye rica etti. Şimdi onu gönderiyorum.
Tamam Tuna, bekliyorum.
Kapı vuruluyor ve içeri üç hanım giriyor. İkisinin ağlamaktan gözleri kızarmış. Biri ise şaşkın şaşkın etrafına bakınıyor. En yaşlı olan, elime bir kâğıt uzatıyor. Nüvit Hanım'ın bana
Sayfa 80Kitabı okudu
Ama unutur muyum asla, niye unutayım?
Sayfa 27 - Sezen AksuKitabı okudu
Hüznü bile gülümseyen bir güle çeviren
O lekesiz çocuk güzelliğini
Unutur muyum.
Son kalan ışıltıya mı tapacağız
Karanlığın külünde!?
Dönüş yoluna
Kandilleri asacağız...
Unutur muyum
Gebe topraktan geldiğimi!?
Unutur muyum
O büyük duvardan olduğumu!?
Ey hüzünlerde patlayan vatan
Ey hüzünlerde patlayan vatan
Sayfa 20Kitabı okuyor
Unutur muyum, unutur muyum
Yüreğimin ince tülbentlerinden
Titreyerek süzdüğüm o büyülü rüzgârı,
O mayıs göğünü, ilkyaz parkını,
Hüznü bile gülümseyen bir güle çeviren
O lekesiz çocuk güzelliğini Unutur muyum.
Yapraklarda ışık dallarda esinti
Gibi inceden gezinip insanlar içinde,
Dünyanın en güzel dilinde en güzel söze dönen
O bilge düşünceyi, körpe duyarlığı
O konuşan usul dalgınlığı
Unutur muyum
Yaşamın eksiğini şiirle gösteren...
Sayfa 80Kitabı okudu