Depremden bu yana on bir yıl geçti, işte o gün kesilmişti sütten, unutur muyum!'
Bir Yudum Kitap
Günaydın. İnsan, bugünün meselesini yarına sürüklemekte pek mahirdir. Bunca çabayı meseleyi halletmeye harcasa... Yıldız Ertan, "Sabah saatlerinde çalan alarm gibiydi sanki gerçekliğim. Erteleniyordum." diyecektir. Belki de, gerçekliğimizle yüzleşmenin vakti bugündür sevgili okur. Henüz geç olmadan... Var olun.
Yıldız Ertan -
Ben, yaşamasını bilmeyenleri severim. Meğerki batmasını bilmeyenler; çünkü bunlardır karşıya geçenler.
Ben, büyük hor görenleri severim, çünkü bunlar büyük saygılılardır, karşı kıyıya duyulan özlem okları.
Ben, batmak ve kurban olmak için önce yıldızların ötesinde bir neden aramayanları, yeryüzü bir gün üst insanın olsun diye kendilerini
Seni unutur muyum hiç,
Beni dinleyen kaç kişi var ki çevremde.
Yine gel demen hoşuma gitti,
Şımarttın gönlümü gelirim elbet,
Hiç kafanı yorma..
Sen sadece şarkılara iyi bak.
“ Akreple Yelkovan ”
Geçmişin hatırına, akreple yelkovan geri döner mi?
(Sahnede ki bankta oturan Aslı, cep telefonuyla oynayıp saçma sapan fotoğraflar çekmektedir. Sağ taraftan sahneye giren Alp, Aslıyı görür. Göz göze geldiklerinde fonda bir aşk şarkısı başlar, ardından ışık loş hale gelir. Sahne normale döndüğünde Alp tereddüt eder ama sonra Aslının yanına
MEMLEKETİMİN ŞARKILARI
Ben, bizden olan bütün insanların dostu;
Adı, haritalarda bile bulunmayan
Bir köyündenim Anadolu'nun.
Güzel şeylere hasrettir memleketim,
Güzel şeylere hasret bu dünya.
Yıllardır, kanda ve ateşte mısralarım
Yanan şehirlerin,
Ağır tankların tekerlekleri arasında.
Biliyorum,
Yaylım ateşlere girilmiştir
