Yaşadığımız dünyada “bildiğimiz” ve “bilmediğimiz” şeyler aslında Siyam ikizleri gibidir.Kaderin ipiyle bağlanmışlardır, birbirlerinden ayrılmazlar, kaotik bir varoluşları vardır. Kaotik. Kaotik.
Anlamak dediğimiz, hali hazırdaki yanlış anlamalarımızın bütününden başka bir şey değildir. Bu ( aramızda kalsın ) benim naçizane, dünyayı algılayış biçimim.
Herkes kendisini ifade etmek için kelimeleri kullanıyordu. Ben hariç.Ve eminim ki tüm bu insanlar kelimelerin gücünün farkında değildi . Oysa ben farkındaydım .
Çünkü her insan bir evrendi ve her ölüm evrenin sönüşü demekti. Bu yüzden bir tek masumun dahi öldüğü yerde hiçbir haklı gerekçeden söz edilemezdi. Savaş insanı canavarlaştırıyordu ve insanın insana ettiğini kimse kimseye etmiyordu…