Ruhumu teşhir ederken çığlıklarım
Zamana suskun değildim hakîkatte
Felâketim oydu ki, mağrur ilhamım
Hazin bir şarkı, sakladığım ızdırâbım.
Ben sana mahkûmum ezelden ey deniz
Andan hükmünün tecellisine mecburum
Bir damlana muhtacım, bu fukara pek cılız
Islak avuçlardan battı düşlerim, yine de uslanmadım.
Dilerdim sonsuz ufka kanatlanıp ve engin mavilere
Fâni ve haddinden fazla yitiktir bu koru
Ölümün kıyısında yaşamak için aşkın odunda tutuştum
Hakîkati aradım virânede ben yıllar boyu.
Sen güle râmsın, ben deryâya râm oldum
Mesken tuttum kıyıları, ateşe verip kuruttum
Hayâle sığmaz yaşamak, yalan bir uğraştır uymaz gerçeğe
Devindim okyanuslar çıkmazında, kapıldım suyuna umudun...
Butimarım yarım yamalaktır kanadım, yüzemem, uçarım
Hayrete düştüm, harâbe gönlüm, sessiz bir uçurum
Budur hilkati ruhumun, kıyamında susar, vecdindedir kuyum
Ben keşmekeş bir sancı, fermân dinlemez bir isyanım
Butimar, https://1000kitap.com/yazar/i132851
İstemediğim şekilde yaşadım
Kocamın egemen olduğu
Benim hâlâ bu zamanda bile
kölelik devrini yaşadığımı
Görüyorum, üzülüyorum
Çok dayaklar yedim de
Yine de uslanmadım
İlle de haklarımı aradım
Ben, sen gibiyim. Ya sen,ben olur musun? Ben,durulmak istemeyen bir nehir. Sen, üzerimdeki virane sal olur musun? Açsam diyorum, yüreğimin Tüm kapılarını sana. Sen,içeri süzülen sevdam olur musun? Darbe üstüne bir büyüğü daha! Ama ben uslanmadım. Ben sen gibi karanlıkta gün/ü yaşadım . Bir dilenci misali soruyorum:
Gün/ümdeki karanlığı yırtan umudum olur musun?