Psikologlar bu kavrama bazen “hedonik çark” adını verirler: "Yaşamımızı değiştirmek için çok çabalamakta olduğumuz, ama asla daha farklı hissetmeyişimiz..."
Hepimiz Bukowski’ninki gibi hikâyeler arar ve şöyle deriz: “Gördün mü, asla vazgeçmemiş. Denemeyi hiç bırakmamış. Kendine inancını hiç yitirmemiş.Tüm tersliklere rağmen inat etmiş ve sonunda kendinden bir şey yaratmış!”
O zaman Bukowski’nin mezar taşında “Çabalama” yazması tuhaf değil mi?
Charles Bukowski alkolik, kadın düşkünü, kronik kumarbaz, zorba, cimri ve en kötü günlerinde şairdi. Muhtemelen tavsiye edeceğiniz ya da bir kişisel-gelişim kitabında bulmayı umduğunuz en son adamdır. İşte bu yüzden başlamak için çok doğru bir isimdir.
Bir gün öleceksiniz. Bunu herkesin bildiğini biliyorum, ama unuttuysanız diye hatırlatmak istedim.
Güzel bir hayatın püf noktası daha fazla umursamak değildir; daha az umursamaktır; sadece hakiki, acil ve mühim şeyleri umursamaktır.
“Mutluluğun nedenini aramaya devam ederseniz asla mutlu olamazsınız. Yaşamın anlamını ararsanız asla yaşayamazsınız.”
"Bu dünyadaki yolculuğunda yara almamış hiç kimse yoktur."
Sürekli doğru ve haklı olmayı aramak yerine nasıl sürekli yanlış olduğumuzu aramalıyız. Çünkü öyleyiz.
Sayfa 114Kitabı okuyor
"Bir gün geriye dönüp baktığınızda mücadele günlerinizin en güzel günleriniz olduğunu göreceksiniz.'
Hayalini kurduğunuz şey değilsiniz ya da ona sahip değilsiniz…
Gerçekten mutlu biri aynanın karşısına dikilip de kendine ne kadar mutlu olduğunu söyleyip durmak ihtiyacı duymaz değil mi ? O sadece mutludur
“..bize kendimizi iyi hissetirmiş olan bir süre sonra kaçınılmaz olarak kötü hissetirecektir. Kazandığımız aynı zamanda kaybettiğimizdir.”
"Hakiki mutluluğa sadece hoşunuza giden sorunları bulduğunuzda ve onları çözerken zevk aldığınızda ulaşabilirsiniz."
Sayfa 32Kitabı okuyor
"Kendinizi yükselen yıldız ya da keşfedilmemiş dahi sanmayın."
"Bu dünyadaki yolculuğunda yara almamış hiç kimse yoktur."