Ustaya Saygıyla..
Yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak.Unutma;aynı gökyüzü altında bir direniştir yaşamak..
Nâzım Hikmet
"Savunmamı, emekçi Tahir ustaya, babama onun şahsında tüm emekçi anne ve babalara ithaf ediyorum"
Hemen hemen her cenazede bu uygulamaya tanıklık ediyorum Muhammed. Bu çok saçma değil mi? Nasıl yapabiliyorsunuz? Anne, baba veya herhangi biri... Ortada ölüm varken yaşamak için en temel ihtiyacın peşine düşmek nasıl bir ironidir? Ölene nispet yapar gibi? Dininizde "oruç" gibi bir olgu yokmuş gibi. Yoksa bu bir nevi, evde çalışan ustaya yemek hazırlayan ev sahibiymişçesine bu cenazeyi taşıyıp üzerine toprak atan insanlara amele muamelesi yapmak mı? İki senaryoda da sıkıntılı bir uygulama değil mi? Bu sandığın gibi bir şey değil. İslâm ile değil Türk olmakla alâkalı. Evine gelen misafire ikram yapmamak ayıp bir şey değil mi? Anan baban ölünce de ikram yapma bir zahmet. Milletin aklında yemek olduğundan dolayı dikkatlerini olaya veremiyorlar ki.
Sayfa 35Kitabı okudu
Sizin bahsettiğiniz ölçüler geçmiş zamanda kaldı. Onlar; hani şu demin söylediğiniz, ustadan ustaya mektuplardı. Şimdi artık o klasik devirde değiliz..
Ustaya sormuşlar ''herşeyi kaybettik şimdi ne yapacağız?'' usta da demişki ''en yakın arkadaşlarını al saatlerce sarıl''
Ustaya sormuşlar
“Her şeyi kaybettik, ne yapacağız?”
Usta cevaplamış;
“Çay koy, yeniden başlayacağız..”
Ustaya sormuşlar
“Her şeyi kaybettik, ne yapacağız?”
Usta cevaplamış--
“Çay koy, yeniden başlayacağız..”
Sayfa 6Kitabı okuyor
Nuhun Gemisi
Gündüz olduğu halde,şoför direksi
yonun başında uyukluyor.Bsşını direksiyona bir çarpıyor,sonra kendine gelip hemen toparlanıyor.
Şoför muavini sarı saçlı bir çocuk.
Neşeli…Cin gibi bir oğlan.Ustasının uykusunu kaçırabilmek için türlü şaklabanlıklar yapıyor.Fakat bu ustaya hiç tesir etmiyor.O,uykusun
da,perişanlığında berdevam…Yolculardan bir kısmı da durumu anladı.Ama ağız açamıyor.Otobüs
yoldan çıkıyor.Oraya buraya yalpa vuruyor.Bizlerdeki yürek titremesi.
Otobüs halkı durumdan haberdar…
Homurtular aldı yürüdü.Ama kimse,hala şoföre tek bir şey söyleye
medi.Makina her çukura geldiğinde,tepemiz tavana değip de
ğip iniyor.Şoför hiç oralı değil.Uyuyup
da uyanıyor.Gözler korku içinde.Ha şimdi devrileceğiz,ha birazdan…
Şoför muavini şaklabanlığını o kadar artırdı ki,camları yalıyor,gülüyor,sıçrayıp otobüsün önüne biniyor.Türlü oyunlar.Ne yaparsa yapsın,usta oralı değil.
Sayfa 127 - YkyKitabı okudu
