ᜊᜊ Yokuş ᜊᜊ
Bilinmeyen bir haykırış,
İhtiyar bir gülüş bu.
Çekilmez bir yakarış,
İncinen düşler.
Meczup bir güven,
Ayazlarda üşümek diz boyu.
Yoklamak geçmişi aralıksız,
Hiç bitmeyen bir yokuş bu.
Nefes nefese kaldığın,
Varınca buldum sandığın...
Sevdalanmak..
Üşümek mi?
İnsanın içinde güneş yanarken, üşümek mi?
Üşümek mi, insanın içinde güneş yanarken üşümek mi... Bu akşam gökyüzü bana batıdan doğuya kadar dallarını uzatmış bir ağaç gibi göründü. Yavaş yavaş sallandıkça üstümüze beyaz çiçeklerini döken kocaman bir yasemin ağacı...
"...sabahleyin yalnız yatakta az az üşümek, hani insanın kendi kendini bulamadığı, hatırlayamadığı saatler olur ya, işte onlar..."
Sayfa 123Kitabı okudu
Hiç umurumda değil yoksa yalnızlıklar, bozuk paralar, uzun boylu ayışıkları, gelip gelip giden sarhoşluklar, sabahleyin yalnız yatakta az az üşümek, hani insanın kendi kendini bulamadığı, hatırlayamadığı saatler olur ya işte onlar.
Bir kadın evden gidince, oraya artık ev demek doğru değil. Kadın evden gidince geriye yalnızca duvarlar kalır. Kadının ayrıldığı evi ısıtamazsınız. Kadın evden gidince geriye yalnızca üşümek kalır. Kadının terk edip gittiği evi aydınlatmaya lambalar yetmez. Kadın evden gidince geriye yalnızca karanlık kalır. Kadın gidince yalnızca suskunluk kalır.
Sayfa 69
