Senin ışığının ümidi beni tüketti
Gidenlere ne olur bilinmez ancak kalanlar her zamanki gibi ışıksız karanlık bir cehennemde.
Karanlıktan şikayetçi değilim alışkın olduğum bir durumdur bu ancak karanlığımı aydınlatan sen gittikten sonra karanlık beni korkutuyor artık üşüyorum...
"Bilsen nasıl üşüyorum
Al şu ellerimi ısıt biraz
Ya da al götür bu soğukları
Bu yağmurları
Görmüyor musun beni öldürecekler artık
Beni öldürecekler diyorum sana
Geçmiş gelecek bütün yıllarım
Bütün umutlarım senin olsun al
Beni bu karanlık denizlerde bırakma"
Sayfa 92Kitabı okudu
Düşüyorum.....
Düşüyorum elimden tut
Yıldızlar kayıyor gözlerimden
Üşüyorum hava kar buz
Tuz tadı var dilimde tuz
Eşiyorum kalbimi gömüyorum bir çukura
Seni kaybettim dünyayı artık görmüyorum....
Hanife Çıta - Şubat
Üşüyorum, ama sen anılarla sarma beni ve
anlat
yalnızlığımızı
KUŞ ÖLÜMLERİKitabı okudu
Bir gün ışıksız rüzgârsız bir sessizlikle geldi. Gideceğim, dedi. Burada üşüyorum. Dünya ağır. İnsan korkunç. İnanacak gücüm kalmadı. Her şeye bulantıyla bakıyorum. Güzellik yıkıcı. Hiçbir inceliğe inanmıyorum. Bir sonsuz kum içinde bir yıldız rüyasıyım. Seni sevecektim. Söyleyemedim. Gidince mi? Yalnızlık benden önce gidecek, biliyorum. Belki filizlenen bir taş... bir yerlerde.
Hepsi bu...
Sayfa 47 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
"bir ömre karşılık bu kör yalnızlık
değildi seçtiğim
üşüyorum üşüyorum
şubat kendini kurtaramıyor"
Sayfa 27Kitabı okudu
Yapayalnızım, beni ısıtacak bir sevgi yok, bir yeraltı zindanındaymışım gibi üşüyorum...
Sayfa 88Kitabı okudu
