Hayat utansın.
Ama hayat, onun hayatı. Yüz yıl önceki. Bugün, yüz yıl sonra, bir günde yaptığı bir resim milyarlar ediyorsa, hangi hayat utanacak?
Hangi soyut hayat?
Ya da hangi soyut utanç?
"Eğilmiyor diye kurdu hor görüp iti el üstünde tutan utansın."
*Alıntıdır.*
Ye Go Zîmanêxwe Jî Bir Bîkê Ye Go Jî Zîmanêxwe Fedi BîkêBila Jî Namusaxwe Jî Fedi Bîkê …
( Kim Dilini Unutursa Kim Dilinden Utanırsa Kendi Namusundan Da Utansın )
Ölümden değil, yaşamdan yana olmak. Bir ağaç dikmek, bahçeyi çapalamak, ayrıksı otlardan arındırmak, toprağı karıştırmak, havalandırmak, tazelemek. Güneşte yanıp gölgede serinlemek, Bir ağaç altı bulup orada gölgelenmek. Ve kısa bir öğle uykusu: derin ama kısa; ve dinlendirici. Uyandın. Dinlenmişsin. Bir bardak çay, demli. Hafif bir esinti. Tekrar koyul çapalamaya, çabalamaya. “Tohum saç, bitmezse toprak utansın!””* Güneş çekiliyor. Akşam. Evine dön. Kapıyı kapa, rüzgâr dışarıda kalsın. Umut ve dua: Güneş yarın yeniden doğsun. Güneş doğsun ve manasızlığı boğsun. Çapalanan topraktan bir mana filiz versin. Bir sürgün göğe doğru yükselsin, ağır ağır, ama güvenle...
Çabamız bir şeye değsin, değsin ve bir değişimi başlatsın ve bir değer yaratsın. Bir değeri olsun çabamızın. Çabaladığımıza değsin. Toprağa karışan çabamız bir sürgün versin. Bir fidan olsun bu sürgün, bir ağaç, bir orman. Bir orman, kayrana açılan. Güneş şavkısın bu kayranda. Ve biz kayrana karışalım. Parça olalım, bir şeyin parçası.
Sayfa 84Kitabı okudu
Seven insanın bir suçlu gibi ezik olması neden? Sevmek ve sevilmek hakkımızı kullanıyorsak bundan kime ne? İnsan olarak aşktan başka övünecek neyimiz kaldı? Erdem yalan söylemek mi? Hırsızlık etmek mi? Katil olmak mı? Yoksa esirleri fırınlarda yakmak mı erdem? Bir milletin gençliğini savaş meydanlarında yok etmek mi? Yalnız sofular mı erdemli bu dünyada? Çıkarını
düşünenler mi namuslu? Aşka saygı duymayanlar utansın yaşadıklarına , sevenler değil.
Sayfa 152Kitabı okudu
Recim
recim taşlarımı içime atıp gidemediğim amerikam
amerikamız
biraz kürt
bir defter ceza
her şeyin doğusunda doğmak için
usansın ve utansın diye sabır
usansın ve utansın diye taş
dilenmeden onu bulmak dedim
kusur ya da israf
dalgın ya da dargın
rahman ya da rahim
el kaldırıyorum bu işe
madem ki hayatım zikir
bu recimde rol
bu ayinde zehir olmak lazım
Sayfa 20 - EVEREST YayınlarıKitabı okudu
Gelmeyişine şiirde utansın,
Şair de,
Kalem de,
Ve
Seni özlüyorum diyen
Dilimde....
Nasıl aldandık bunca zamandır
Nasıl inandik güzelliğine hayatın
Bize ne doğan güneşten
Büyüyen buğdaydan akan sudan bize ne?
Alabildiğine kederliyiz yorgunuz
Bize dostluğu öğrettiniz
Bize sevmesini öğrettiniz böyle delicesine
Sevdikse günahlarımız Tanrının boynuna
Sevilmedikse insanlar utansın kederimizden
Ne aradık ne bulduk dünyanızda söyleyin
Bir sevgiyi bile çok gördünüz bize
Öpüştük uykularımızda, ayıpladınız
Kara kara yengeçleri saldınız üstümüze
Şimdi de bir yaşamaktır tutturmuşsunuz
Rahat bırakın bizi
Göğüyle deniziyle
Taşıyla toprağıyla
O yoktan var ettiğiniz Tanrı’sıyla
Dünyanız sizin olsun
Sayfa 56Kitabı okudu
Elçibey’e Sözdür
“Bu yolda son sözü zaman diyecek
Zaman da sözünü yaman diyecek”
Ağlarım ki bey gitmiş ardından gitmemişim
Türk kanatlı Tabutu göklere itmemişim
Kim der ki bu ölümle özümde yitmemişim
Yiten benim giden bey bu böylece biline
Ağlasın dağlar taşlar Türk'ün istikbaline
Kırk yanlışta bir doğru eylediğim işimdi
Hesabına bilenen tırnağımdı