"Uyumadığım gecelerin sabahında, göz altlarımdan mor çocuklar doğardı.
Mor çocukalarıma nini söylerdi, sabah ezanları.
Fırtınada ters çevrilen şemsiyelere benzerdi, duaya açılan avuçlarım.
Avuclarıma kar yağardı, kimi zaman tipi...
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım; birkaç kış geçti Pollyanna,
Ben hep mahzun kaldım" Didem Madak