Mürebbiye: Bir evde yatılı olarak ve aylıkla çalışan, evin çocuğunun ya da çocuklarının bakımı ve eğitimiyle özel olarak görevlendirilmiş olan, görgülü, Bilgili kadın demek.
Kitabın konusuna gelecek olursak, İstanbula gelen ve bir ailenin konağına mürebbiye olarak giren anjelin öyküsü anlatılır. Daha önce uyumlu bir yaşamı olan konak hakkının erkekleri , Anjelin gelişiyle uyumsuz davranışlı bir hayata başlarlar. Mürebbiyenin konağa gelmesi ile ortalıkta tedirgin bir hava esmeye başlar. Sonu ise beklenmedik bir insanın davranışı ile sona erer.
Yazar, bu romanında iki yüzlü aile ahlakını yetmektedir. Bana kalırsa kadınları cezalandıran ve erkekleri koruyan tutucu ahlak anlayışını çarpıcı öyküsü ile önümüze serer.
Stefan Zweig
‘Tabiat Dörtlemesi’nin 3. kitabı olan ‘HAVA’ bittiğine göre vakit inceleme yapma vaktidir şimdi.
TOPRAK’taki hayal kırıklığımdan sonra HAVA iyi geldi diyebilirim. HAVA’da diğer iki kitaptan farklı olarak kitabın başında kaybolup bulunma serüvenini okumuyoruz ‘uyumsuz’ karakterimizin. Defne Kaman kitabın büyük bir bölümünde eşlik ediyor bize. Sonlara doğru kaybolduktan sonra yine bir farklılıkla karşılaşıyoruz: Defne Kaman bulunmadan kitap sona eriyor.
Gözüme batan tek yan kitabın ilk sayfalarında bulunan Gevher Nesibe Sultan ile ilgili bölüm oldu. Bu kısma fazla tek taraflı davranıldığını düşünmekteyim, rehber biraz cahil gösterilmişti bana kalırsa. Ayrıca ısrarla Gevher Nesibe Sultan yerine ‘prenses’ denmesini ve ondan bahsedilirken “saçları örgülüydü,” , “örtüsüzdü,” gibi sıfatların hangi amaçla kullanıldığını anlamış değilim.
Öte yandan gruba katılan, Kumru olsun Ertuğrul Türel olsun, karakterleri sevdim, renk katmışlardı. Ayrıca söylemeden geçemeyeceğim, Buket Uzuner mantı sevmeyen bana bile “Mantı mı yesem acaba?” diye düşündürdü.
Uzun lafın kısası ‘Tabiat Dörtlemesi’nde sevdiğim bir kitap oldu, son kitap ATEŞ’i hem heyecanla hem son kitap olmasının verdiği hüzünle okumaya başladım.
Bakalım orada neler karşılayacak bizi? 
Buket Uzuner 
Hava
—Normal Olmak Varken Neden Mutlu Olasın?—
“Siyaset, egemenler için genellikle estetik bir meseledir: Bir tür kendini keşfetme yöntemi, bir tür dünyayı algılama, kişiliğini inşa etme biçimidir. Bizler içinse ölmek ya da yaşamak anlamına gelir.”
(s.48)
Bu kitabı daha doğrusu yazar 
Édouard Louis ‘i queer edebiyat eserlerini tanıtan bir yazıda görmüştüm. Yazarın otobiyografik özellikler
