Obliviate
@uzakbirihtimal
°Yaşamayı nasıl özledim bilsen!
Ümmî
Kitap satırları
344 reader point
Joined on August 2022
Şu anda okuduğu kitaplar
Ve ruhları kuru havuz, beyinleri çöp tenekesi insanlar.
'Dünyayı evi sayanların suçuna katılmıyorum.'
Ev neresi biliyor musun? Ev, gitmek için gücünü yitirenlerin, dönmek için çaresiz kalanların yeri.
Sayfa 66Kitabı okudu
Ölüm; Kapının önünde ne çok ayakkabıdır.
Annen gitmiş, evin kokusunu da götürmüş. Kim geçecek annenin yerine, başkası onun gibi sevebilir mi seni, sen başkasını onun kadar sevebilir misin?
Sayfa 19Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
'Nereye gidersen git, aklını ve de kalbini ardında bırakamıyorsun.'
"Bir daha dönmemecesine başını alıp gitmeler kurar, sonra koltukların yerini değiştirmekle yetinirsin."
Sayfa 90
'Dörde bölünse insan; üç parçası bekleyiş, biri gidiştir.'
Gitmek zorunda olduğu bu hayata kalarak yük olduğunu anlıyordu. Fakat hangisi daha zor bilemiyordu gitmek mi zor kalmak mı? Belki de en zoru bunca zaman ikisi arasında olmaktı; birinden bir diğerine çarparak perişan olmaktı.
Yaşasın Kudüs. Kahrolsun İblisler!
Konuş, gizli güç, konuş!
Susmamızda ayrı bir güç var!
Konuş, gizli güç, konuş!
Kahrolsun İblis!
Yaşasın Cebrail!
Evim sendin Zeynep senden sonra evimi kaybettim.
Eve dön, diyordu şair. Ev neredeydi? Bir menzili var mıydı, bir yolu veya bir sanı, adımların ulaşacağı? Yukarıda, gri gökyüzünden boşanan kar taneleri, biliyorlar mıydı mesela, evlerinin yolunu? Şimdi sokakta, asfalta değen yorgun ayaklar biliyorlar mıydı? Şehrin insanları biliyorlar mıydı ev nedir, nerededir biliyorlar mıydı?
Zannetmek Zeynep insanın kendine karşı en büyük mahcubiyeti.
Sustum. Sustum. Sustum. Bütün aşkların sonunda yaptığım gibi, konuşmak hiçbir şeyi, hiçbir şeye ulaştırmıyordu. Biliyordum.
Sayfa 130
Kimdi kaybeden ve kimdi kazanan Zeynep?
Kandırılmadı insan, kandırılmak istedi! Yalanlar avutsun onu istedi belki de. Fakat hakikat ile yüzleşince, kendini değil de başkalarını suçladı.
Böylesi daha kolaydı çünkü, daha makul. İnsan kendine itiraf edemese bile kandırıldığının çoğunlukla farkındadır.
Peki aynı acımasız düşünceleri, bir hançer gibi kendi göğsüne de saplayabilir mi?
İnsan bir şeyi bir kere başka görür
sonrası hep bakmak Zeynep.
Neden iyiler hep kaybeder? Ve neden hassas kalpler kırılmak zorunda?
Sayfa 62Kitabı okudu
Bazı hususlarda sabretmek zordur elbet. Lakin insan nasibinde ne varsa -hangi hâl içinde olursa olsun- ona kavuşacaktır. İsyan etse de kavuşacaktır, sabretse de. Öyleyse sabrederek rahmete nail olmak varken neden isyan ederek rahmetinden mahrum kalsın nasibinin?
"Bir akıl gelecek ki, akıllar delirecek;
Ve bir devrim, evvelâ devrimi devirecek."
Saçlarını topla gidiyoruz Zeynep.
“Yazık, bazı duyguların merhameti olmuyor. İnsan bir kokuyu hayal edince elinde hatıralardan başka hiçbir şey kalmıyor.”
Belki de hayattaki bütün imtihanlar bir keskinin eseridir. Ve belki de olmak istediğine değil olması gerekene dönüşüyor insan.
Sayfa 7Kitabı okudu
Yalnızlık geçmeyen bir yaradır Zeynep.
"Nedensiz, tuhaf bir sıkıntı, tuhaf bir yalnızlık içinde duyumsuyordum kendimi. Belki de birdenbire başladı. Ya da öteden beri vardı da böyle bir şey içimde, birdenbire ortaya çıkıverdi."
Sayfa 47
