Sonra günlerden bir gün, bir türkü sardı ortalığı. Uzak bir türkü. Bir almıştı ki dört bir yanı... Yanık, sevdalı... Bu türkü yüreğinden yakaladı onu... Çekti, ötelere, uzaklara çekti. O gidiyor, türkü çekiyordu. Düştü ardına... Hayal içindeydi. Düş içindeydi. Çamlar, çimenler, ak bulutlar... Bir yar vardı, toprağı türlü renkteydi...