Durup dururken
Bir deli rüzgar
Savurur uzaklara
Durup dururken
Bir garip hüzün
Abanır omuzuna
Sayfa 52 - Doğan Kitap / 1. Baskı
Bak işte notalar karıştı, ezgiler muhalif
Hava kursun gibi ağır, yağmursa arsız
Ey benim alfabemdeki kadîm Elif
Ne güzellik, ne de tat var baharsız
Güzellikleri yasamak için geleceğim sana
Geleceğim diyorum, biraz mühlet tanı bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.
Dilimde sabah keyfiyle yeni bir umut türküsü
Kar yağmış dağlara, bozulmamış ütüsü
Rahvan atlar gibi ırgalanan gökyüzü
Gözlerimi kamaştırsa da geleceğim sana
Şimdilik bağlayıcı bir takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.
Durup dururken
Durup dururken bir deli rüzgâr savurur uzaklara
Durup dururken bir garip hüzün abanır omuzuna
Derken bir sevda, bir deli tutku, âşık olursun durup dururken
Nefret ederler, düşman çoğalır, yalan söylerler durup dururken
Durup dururken bir sabah erken, bir kıyamet durup dururken
Şafak sökerken alırlar seni, voltadasındır durup dururken
Davullar çalar, borular öter, bir dostun küser durup dururken
Sürgün olursun yurdundan uzak, türkü söylersin durup dururken
Durup dururken bir savaş çıkar, bombalar patlar, insanlar ölür
Durup dururken yüreğin ağrır, sarhoş olursun durup dururken
Şiir yazarsın düşmana inat, bir şair ölür durup dururken
Durup dururken durur yüreğin, ölüverirsin durup dururken
Sayfa 52Kitabı okudu
çaresiz ağaçlara atılan kurşunların kahrını çekti toprak
uzaklara bir türkü, haritaya bakmadan
tazelenmeyen neşem inkâr etti çehremi
sesinden tanıdığım sadece ben kaldım işte
hayat, annemin dizlerine ağrı getiren yağmur
Sayfa 25Kitabı okudu
Elerimi, kollarımı şu ağaca sımsıkı bağladın
Ama orda duran ben değilim, sadece bedenimdir,
Zavallı kardeşim Abdilhan!
.. Benim ruhum rüzgâr olup uzaklara gitti,
Sonra yağmur olup toprağa karışt,
Sevgilimden asla aynı değilim,
Ben onun saçlarıyım, nefesiyim..
.. Sevgilim gün doğarken uyandğında
Bir dağkeçisi olup ineceğim dağlardan.
Bir kayaya cikip dikilecek.
Onun çadırdan çıkmasını bekleyeceğim.
O ocağı yaktığı zaman ateşinin dumanı olacağım,
Çevresinde dolanacağım!
Atını dörtnala sürüp giderken
Dere geçidini geçerken
Su olup atının toynakları altında sıçrayacağım.
Yüzüne, ellerine serpileceğim
Sevgilim türkü söyleyende
Onun sesi, türküsü olacağı
Sayfa 346Kitabı okudu
Karşındakini yargılamayı bırakırsan ‘bana zarar verdi’ yargısından kurtulursun. ‘Bana zarar verdi’ yargısından kurtulursan zarar dediğin şeyden de kurtulmuş olursun.
İyi de ben güçlü filan değilim ki! Böyle vir vir vir konuştuğuma bakma. İnsan başka çaresi olmayınca öyleymiş gibi yapıyor.”
“Bazen insan, konuştuğu kişi daha ağzını açmadan neler
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
ötüken yayınevi
Okuduğum romanlardaki gökyüzünü doğup büyüdüğüm vadiye taşıyorum. Hangi öyküden bir çift güvercin havalansa daima çocukluğumun gökyüzüne kanatlanıyor. Kaç zamandır senin bitkin ve kırgın sesinle uyanıyorum. Uyanınca içimdeki şair tabiatlı mahcup çocuk, hemen kaynayan bir bulut oluyor ve tek başına yağacağı yerler arıyor. Bir türkü olup içime yağıyorum…
Arka kapakKitabı okudu
Kaç zamandır senin bitkin ve kırgın sesinle uyanıyorum.
Uyanınca içimdeki şair tabiatlı mahcup çocuk, hemen kaynayan bir bulut oluyor ve tek başına yağacağı yerler arıyor. Bir türkü olup içime yağıyorum...
Sayfa 91