Şarkılar evden kaçma arzusu ve eve dönme isteği uyandıranlar olarak ikiye ayrılırlar. Çalan şarkı hem gitme hem kalma arzusundan dokunmuştu. Ludovico Einaudi’den Una Mattina…
İçimdeki ölüyü diriltmek için aşık oldum; ölü birken iki oldu.
Ben bu zamana ait değilim, hatta bu aileye, bu bedene ve ruha da.
Okuduğum her kitapta kendimi aradım. İyi bir kitap okumak, hayat kurtarabilir.
Artık anlamak istemiyorum, anladıkça çağın yabanisi oluyorum.
İnsan bir zaman sonra karşılaştığı herkesi kendi gibi kaybolmuş sanıyor. Öyle olmadığını anlayınca da yalnızlık kuyusuna dönüp orada debelenmeye devam ediyor; kendi sesini yiyor, soğukla örtünüyor, sessizliği kışkırtıyor.