heves uykudaysa ruh çıplak gezer
gazel bundan, keder bundan, sır bundan
gözlerin şehirden yeni ayrılmış
gibi dolu, gibi ürkek, gibi konuşkan
hadi git yeni şehirler yık kalbimize bu aşktan
çocukluğun tutmuş da yine âşık olmuşsun
sanki bana, sanki ah, sanki olur a
sen şiirin kızısın, bu gazel için beni bağışla e mi?
hâzinenin anahtarı sensin kendini kimsede unutma
bakmanın sonu yok gözlerin nereye yetişebilir
dünyada yalnızca körlerin gözleri temiz kalabilir
yeni doğanın kulağına fısıldayacak neyimiz var
vakitsiz gidenin ardından dökecek neyimiz var
kimse taşınacak kadar uzak değilse birbirine
dur, yine senden yakınını bulamazsın kendine