Yok hiç sıkılmıyorum
Sen anlat, ben dinlerim
Ben hep dinlerim biliyorsun
En söz dinleyen evladınım ben
Dinlerim ve istenileni yaparım...
Biliyorsun
Başımın çaresine bakarım ben
Üzmem kimseyi
Sorun çıkarmam
Dert yanmam
Ağlamam
Ne iyi evladım,
Değil mi Anne?
Y. E
Beni bu bayram da aramadın. Ben sana kırgın değilim. Bayramın mübarek olsun senin yine de ve annenin babanın. Bir de .. emin değilim.. bana söylediklerine mi inanacağım hissettiğim şeye mi. Hislerimde çok yanıldım. Bunda da öyle sanarım. Ama bu çok güçlü .Eğer onu benden bilirsem ve çıkmazsa kabre kendi ellerimle koymuş gibi üzülürüm. Sebebi ben
Kendimi üzüp bitiriyorum, Ne yaptığımı da bilmiyorum. Dün de, önceki gün de, daha önceleri de hep kendime işkence ediyordum. İyileşeyim... artık kendimi üzmem! ama ya hiç iyileşmezsem? Aman Allah'ım!.. Bütün bunlardan öylesine bıktım usandım ki!"
o kadar acının arasında nasıl sevdiysek birbirimizi
“korkuyorum!”
“neden?”
“beni çok üzeceksin"”
o an bağırmak, sakın korkma demek istedim. korkma, ben seni hiç üzmem diyemedim. yaralarını görmüştüm çünkü
Sana haksızlık etmemek ölçüm benim
Seni sevmesini bildiğim kadar
Tüm dertlerim biter benim
Kırmam dökmem üzmem seni
Çok iyi biliyorum
Bu duruşumla en harika sevdalar kucaklar beni
Gökhan ER
I 17 Mart 2024 I
Leylim,
Mektubunla da başladın kırmağa beni. Vurmağa beni. Bi bakıma bu da gerekli. Biri gerek sana, provasız vurasın, kırasın diye. Beni seçtiğine iyi ettin. Katlanırım. Üzmem seni, yanıtlayıp çileden çıkarmam hiç değilse.
O kadar acının arasında nasıl sevdiysek birbirimizi...
“Korkuyorum!”
“Neden?”
“Beni çok üzeceksin"”
O an bağırmak, sakın korkma demek istedim. Korkma, ben seni hiç üzmem... Diyemedim. Yaralarını görmüştüm çünkü.