Kanıt
Ya normalde internetten açıp izlerim ama böyle tv de beklemek ne bileyim çıkmayınca üzülmek falan tadı başka oluyor sjjns. Bi de internetten izlersem bitiririm erken :(
Efendimiz bir gün namaz kılarken hiç adeti olmadığı üzere namazı çok kısa kesmiş. Sahabe-i kiram telaşlanmışlar, ne oldu acaba? Gelmişler Efendimizin yanına, "Ya Rasûlullah! Bir şey mi oldu, çok kısa kestiniz namazı?" Peygamberimiz buyurmuş ki:"Namazdayken çok uzaklardan bir çocuk ağlaması duydum, onun için kısa kestim. Belki annesi arkadadır, hemen gitsin yetişsin diye."
Şimdi ben diyorum ki: Efendimiz mübarek başını kaldırsaydı, İslam coğrafyasının şu halini görseydi. Ümmetin çocuklarının çoğunun böyle ağladığını görseydi, ne hissederdi? Onun gibi hissetmek, üzülmek, sevinmek de sünnetin bir parçasıdır. Onun yerine biz hissedeceğiz. O zaman bu yükü gönül dünyamızda biz taşıyacağız. En azından bu tasayı içimizde taşıyacağız.
Sayfa 280Kitabı okuyor
Birlikte çalıştığı insanların isimlerini bile bilmek istemiyordu; onları tanımak, öldüklerinde çok daha fazla üzülmek anlamına geliyordu.
Sayfa 442Kitabı okudu
"Kimse aynı nehre iki kez ayak basamaz,”.Çünkü nehir değişir, aynı şekilde insanlar da.
Hayat sürekli bir değişim halindedir. Ve dolayısıyla biz de.
Bir şeylere üzülmek, hatalı bir şekilde onların sonsuza kadar var olacağını sanmaktır. Kendimize eziyet etmek ya da başkalarını
suçlamak rüzgâr avuçlarında tutmaya alışmaya benzer. Değişikliğe kızmak konu hakkında bir seçim şansın olduğu yanılgısına düşmektir.
Her şey değişimdir. Bunu kabullen. Kendini akışa bırak.
Birisinin ölümüne üzülmek bile, o kimse için bambaşka bir ölüm düşlediğiniz içindir.
Sayfa 19Kitabı okudu
Üzülmek kolaydır. Üzülmek çok kolaydır ve kimseye bir yararı olmaz.
Sabah yolda yürürken Alah a şükretmek ve bu şükürlerin yetersizliğine üzülmek ...
Gök'e bağlı Türkler için gidenin gittiği yer bilindiğinden çok fazla üzülmek uygun bulunmaz. Giden, Gök'te şendir kut içinde gitmekle.
Sayfa 515 - Panama yayıncılık 4.BaskıKitabı okudu
Ama iki kişi üzülmek, tek başına üzülmekten iyidir diye düşünüyorum...
Artık o kadar hiç üzülmek istemiyor, üzülmeye dayanmak istemiyorum, öyle cali sendromu oldumki, en ufak geçmişi düşünmek eziyetli geliyor, aklıma geldiğinde sinirleniyorum sanki kötü büyü etkisinde farkı bir hayattı gibi, kalp, hayal kırıklılığı, utanç, aşağılık kompleksinin biri bin para, duğumun lisesi
Yaşamış olduğu hayata dair gerçekten kafa yorduğunda kapıldığı hislere kapılmıştı tekrar: Üzüntü diyebilirdi ama acıyarak üzülmek değildi onunki, hayatla cebelleşen tanımadığı milyarlarca insanı kapsayan geniş bir kederdi; insanların en berbat şartlara, en zor yaşantılara rağmen her yerde hayata tutunmalarına duyduğu hayretle karışık bir keder. Hayat çok hazin gelirdi o anlarda. Bunu bile bile hepimiz yaşıyoruz. Bile bile dört elle sarılıyoruz, bize avuntu olacak bir şeyler arıyoruz.
Sayfa 712Kitabı okudu
Kötüler kârdan zarar eder,iyiler zarardan,kâr.
Toparla kendini.İyi insanlar kaybetmez...Ardından bakakaldığın şeylerin çok daha güzellerini senin ayağına getirebilecek olan Rabbin varken,üzülmek sana yakışır mı??Umudunu yitirme. Allah öyle büyüktür ki; üzülerek girdiğin kapıdan seni mutlu ederek çıkartabilecek kudrete sahiptir...
Şimdi tutup da "Beni çok üzüyorsun" falan filan demeyeceğim. Üzülmek mesele değil çünkü, üzüntülerle nasıl baş edeceğimi biliyorum. Ama bu kadar çok öfkeyi ne yapacağımı bir türlü bulamıyorum.
- Üzülüyorum, çok üzülüyorum, sonra utanıyorum kendimden.
- Neden?
-Çünkü şımarıklıkmış gibi geliyor bana üzülmek, kaçmak gibi geliyor. Üzülmek neyi değiştirecek söylesene, adalet mi getirecek memlekete? Mezarından mı kaldıracak ölüleri?
