Canlı, heyecanlı bir zihnin arayışları bazen yaşamsal sınırları aşar; elbette cevap bulamaz, böyle olunca üzülür insan.
Sayfa 620 - Koridor yayınlarıKitabı okudu
Canlı, heyecanlı bi zihnin arayışları bazen yaşamsal sınırları aşar; elbette cevap bulamaz, böyle olunca üzülür insan. Hayattan geçici bir memnuniyetsizlik duymaya başlar. Hayatı, sırrı için sorguya çeken ruhun kederidir bu.
Sayfa 620Kitabı okudu
Çağımız gösteri çağı. Eskiden insanlar sahip olduğu şeyleri göstermekten,
anlatmaktan çekinirlermiş, olur da başka birisinin canı çeker de gücü yetmediği
için alamaz ve üzülür diye. Arada eskilere gönderme yapınca, düşünüyorum, ne
kadar da naif insanlarımız varmış geçmişte. Yaşar Kemal’in Demirciler Çarşısı
Cinayeti kitabının başında söylediği gibi, “O iyi insanlar, o güzel atlara bindiler
çekip gittiler” sözünü yoğun bir şekilde hissediyor insan bazen.
Sayfa 138Kitabı okudu
–Üzdüm mü ben seni?
–Beni çok şey üzdü ama sen bunlardan biri olmadın hiç.
–Hiç mi?
–Hiç,
–Acıdı, dedin ama sabah.
–Her acıya üzülür mü insan?
–Üzülmez mı?
–Acısını bile sevdiren vardır bazen....
–Acıtıyorsa sevme Aral, iyi gelmiyor demek ki.
♡
Bazen olur aslında, bir şey yaşarım, bir deneyim ya da bir an... tuhaftır, çok derinlikli bir yanı vardır ama bir romanın ya da filmin içinde olmadığım için hızla yok olup gidecektir, keşke başkaları da bu ânı görseydi diye üzülür, bir roman kahramanı olmadığıma, sıradan, biyolojik, gerçek bir insan olduğuma hayıflanırım.
Sayfa 16 - Can YayınlarıKitabı okudu
Vazgeçmesini bilmek...
“İyi bir filmin kusurları olması gerekir. Hayat gibi, insanlar gibi” der F. Fellini. Haksız da sayılmaz ama kusur koleksiyonu yaparcasına sürekli yanlış kararlardan kurulu bir hayat da yaşatmamalı insan kendisine. Çünkü insan, sıklıkla yanlışlar yaparak dikkatsizce sigarasından düşen ateşin defalarca farklı yerinden yanışına sebep olduğu bir masa örtüsü misali, ömrünün üzerine düşürdüğü yanlışlardan yakılmış ateşlerle yaşamını delik deşik ettiğini gördükçe üzülür ve yarınlarda yaşayacaklarının dünlerden de kötü olacağını hissetmeye başlayabilir. İşte tam da bu yüzden, bir şeylere başlarken taşıdığımız heyecanları, gerektiği takdirde bir şeylerden vazgeçerken de hissetmeliyiz. Çünkü bazen vazgeçmesini bilmek, hepten tüketerek yok etmek ve bu tükenişin her geçen süre artan kötü etkisiyle tümden yok olmaktan çok daha makbul olabiliyor.
