Hele bir özgür olmayı deneyin: Açlıktan ölürsünüz. Toplum ancak kâh köle kâh zorba gibi davranırsanız hoşgörür sizi. Gardiyansız bir hapishanedir bu; canını bırakmadan firar edilemez burdan.
Hayatta kendine tahammül etmekten ve her sabah uyanıp kendi kendine, "Başlayan bir gün daha, bunun da sonunu getirmeliyim, bu güne de tahammül etmeliyim" demek zorunda olmaktan büyük bir ıstırap var mıdır?
Hayatı idrak etmeye çabalayan özgür ve derin düşünce, saçma dünyevi kaygıları tamamıyla hor görme; işte bu iki şey, insanın daha yükseğini göremeyeceği iki lütuftur.