Tüm zamanların en iyisi ve en kötüsüydü; bilgelik çağı, budalalık çağı, inanç devri kuşku devri, ışık mevsimi, karanlık mevsimi, umut baharı, umutsuzluk kışıydı.
Her şeyimiz vardı, hiçbir şeyimiz yoktu. Hepimiz cennete gidecek, hepimiz dosdoğru öte yanı boylayacaktık. Uzun lafın kısası o çağ şimdikine o kadar benziyordu ki gösteriş yağmayı seven otoriteler iyi ile kötü arasında karşılaştırma yapıldığında bu çağın her yönden en üstün olduğunu ısrar ediyordu.
