Bu okuduğum BEN YUSUF adında ki kitap ile yazar Sezgin Kaymaz’ın 15. Kitabını okumuş oldum. Bütün kitapları için aynı şeyi söyleyebilirim. 13 öyküden oluşuyor. Yazarın çok samimi bir anlatımı var. en çok ikili konuşmaları seviyorum. Karakteri o kadar içselleştiriyor ki karakterin ağzından çıkan her kelime küfür dahil, her cümle cuk yerine oturuyor. Bu kitapta da yazarın hayvan sevgisi çok net göreceksiniz. Kitap bitince insanın hiç yapmamış olsa bile kedi köpek sahibi olası geliyor. Yazarı tanıyanlar zaten bir çok kitabında da hayvan sevgisine değindiğini bilir. Her birini görmediğimiz halde sever hale getiriyor okuyucuyu. Ve karakterler, Sabiş'i, 5 çocuğunu, hakim amcayı, sündüs ablayı, benyusufu, Hülya'yı tanır gibiyim. Sezgin Kaymaz okumayan biri ben kitap okuyorum demesin valla kızarım, ısrar ederseniz de kalbiniz kırarım söyleyim yani kimi öyküde göz yaşarması kimi öyküde de gülmekten ağız ağrısına sebep olur diyorum. Ben en çok, AFFERİN BENİM OĞLUMA adlı öyküyü sevdim. Toplu taşımada okudum kendimi zor tuttum. Daha da bişey demiyorum. Yazar ile tanışmamış olanlara bu kitap le başlanabilir diyebilirim. Ben Uzunharmanlar'da Bir Davetsiz Misafir ile tanışmıştım. En kısa zamanda tanışmanız dileğiyle. Kitap ile kalın.
