Ey oğul !
sana söyleyeceğim sekiz husus var ki, bunları aklından çıkarma :
1.En büyük zenginliğin akıldır .
2.En büyük vahşet kibirdir .
3.En büyük fakirlik ahmaklıktır.
4.En büyük meziyet güzel ahlaktır.
5.Ahmaklarla asla dostluk kurma.çünkü o sana faydalı olayım derken zarar verir .
6.Yalancılarla dostluk kurma .çünkü onlar sana uzak olanı yakın,yakın olanı uzak gösterirler
7.Cimri insanlarla yakınlık kurma .çünkü cimri adam ihtiyacın olan şeyi bile senden esirger ,vermekten çekinir.
8.Allah ve emirlerinde uzak olanlarla dost olma ,çünkü seni hayırsız şeylere götürürler
Sayfa 167Kitabı okudu
"... Şüphesiz, vicdanımızın vahşi ormanlarına sinen ejderhaları, canavarları tanımalıyız; içimizde gizlenen ve pusu kuran müthiş ihtimallere cesaretle bakmalıyız; bunları şuurumuzun aynasında pervasızca seyrederek hem kendimize hem de başkalarına göstermeliyiz; ben de senin bu itiraflarını ve samimiyetini beğenmiyorum. Şüphesiz, insan, bütün hayvan nevilerinin seciyelerini kendinde toplamış bir mahlûktur, bir behime yekûnudur: Kaplan gibi yırtıcı, tilki gibi kurnaz, geyik gibi ürkek, arslan gibi cesur, köpek gibi sadık ve kedi gibi nankörüz... Fakat bu vahşet imkânlarını beşerî seciyemizin çelikten kafesleri içinde hapsettiğimiz için insanız ve boğa yılanından farkımız budur. Tırnaklarımızı ya kesiyoruz, yâhut cilâlı maddelerle parlatıyor ve güzelleştirmeğe çalışıyoruz, yani tırnağımızın çıplaklığını gideriyoruz. Pirandelli bundan bahsetmiyor; halbuki manikür en çirkin tarafımızla mücadelemizdir ve ellerimizde gizlenen vahşî pençeye insanî bir şekil vermek içindir. Sevdiklerimizi öldürüyoruz, çünkü onlar da bizi öldürüyorlar; fakat darbelerimizi insanca vurarak, açtığımız yaraları namütenahi şefkatimizle iyi etmeğe çalışarak ve tekrar yaralıyarak, sevdiklerimizi hazla keserek güzel tezadını tattırarak öldürüyor ve ölüyoruz. Yaşamak, yaralamak ve yaralanmaktır; fakat, insanca... Bizim tiynetimiz, ruhumuzun hayvan ve Allah'a giden iki yolunun köşesinde mündemiçtir. "Ne melek, ne hayvan!", "Hem melek, hem hayvan!". Bununla beraber yüzümüz meleğe doğrudur, gayemiz Allah'a doğrudur. Fakat bu bir gaye değil, mânevi teşekkülümüzün kendi kendine aldığı bir veçhedir, bizatihi bir gidiştir..."
Sayfa 185Kitabı okudu
İnsanlar saf ve sevgi dolu çocuklarken nasıl oluyor da dehşet ve vahşet saçan, hemhal olma yetisinden yoksun yaratıklara dönüşüyorlar.. sanırım bunu anlamadan göçeceğim bu dünyadan.