Basit bir genellemeye uymalıydı: Kimseye güvenme!
Yine de insan kimseye güvenmeden yaşamını sürdürebilir miydi?
Bizim bilinmememiz ama yine de var olmamız, herhangi bir şeyin var olmak için sadece bilinmez olmaya ihtiyaç göstermesini gerektirmez.
Ama bir kabadayı gibi davranmak seni daha az aciz yapmaz. Sadece aciz bir kabadayı yapar.
Toplumlar kendi tarihlerini yaratır ve alçakgönüllü başlangıçları ya onları unutarak ya da tamamen hayalî kahramanca kurtuluşlar icat ederek yok etmeye eğilim gösterirler.
Onun kusuru, kusursuz olması. Kusursuzluğu ölümcüldür!
Birinin zamanından önce ölmesi gibi, zamanını doldurduktan sonra da yaşaması arzu edilmez.
“Ne olursa olsun,bir makinede bir dişli çark gibi anlamsız bir güven içinde yaşamaktansa,özgür iradeyle yenilmek çok daha iyidir”
Pelorat boğuk bir sesle, "Galaksi canlıya
benziyor," diye fısıldadı.
