Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Kimse bizi görmüyor diyerek başımızı önümüze eğmeyi bırakmamızın, etrafımıza bakıp dünyayı izlememizin vakti gelmedi mi? Kimse bizi görmüyorsa bile aynaya bakarak görebilirdik kendimizi, yapamadık. Çok kez dibe battık, biliyorum. Çok kez yenildik, yanıldık, yıldık ve yıldırıldık, biliyorum. Tırmanmaya çalıştıkça düşürüldük o dağın üzerinden yere,
Şairin rüyası
“Yüz bir yıldan beri kemiklerim yabancı ellerde, düşman ülkede yatıyor. Artık özgürleşen İthaka'sına geri dönmesinin vakti gelmedi mi?”
Jonas HallgrimssonKitabı okudu
Kaybedilmiş bir savaş üzerine - Svetlana Aleksiyeviç- 2015 Nobel Konuşması
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine
Sevgili dostlar,
Bu kürsüde tek başıma durmuyorum. Etrafımda sesler var, yüzlerce ses… Sesler her zaman benimle, çocukluğumdan beri.
Çocukken köyde yaşıyordum. Biz çocuklar sokakta oynamayı seviyorduk, ama akşamları, yorgun argın ninelerin -bizim orada nasıl derler- konuşlandığı banklar, mıknatıslıymış gibi
Gözlerini açtığı zaman oda gene karanlıktı. Sevgi’yi görmüştü. Onu eskisi gibi sevdiğini söylemişti. Sevgi’ye bakıyordu. Onun konuşmasını bekliyordu. Sevgi, başını önüne eğmiş düşünüyordu. Oysa, bir şey söylemesi gerekiyordu. Hikmet, ne sonuç aldığını öğrenmek istiyordu. “Ne diyorsun?” diye sordu Sevgi’ye. “Ne diyeyim?” diye karşılık verdi Sevgi.
