KENDİNDEN ZUHURA TÂBİ OLMADIKÇA...
- “Devlet İsrail ile ticaret yapmasın” söyleminde haklı bir taraf olduğu gibi, haksız bir taraf da var. Haklı tarafı malûm: Müslümanlar olarak, devletin, İslâm düşmanlarıyla iyi ilişkide olmamasını, onlara tavır koymasını istiyoruz. Haksız tarafını da bir çok defa konuşmuştuk ama camiada bu kısım hiç ilgi görmedi. O da şu: “Devlet İsrail ile
mezarda gül bitme motifi
birini incitmek korkusunu fethetmek istiyorum. okum ve yayım yok, kılıcım yok, tüfek dün icad olmuş , tankı babam askerde bir kez görmüş. savaşmak istemiyorum. karşı konulmaz, beklenen bir fetih istiyorum. konuşamadığım her dakika içim içimi yerken gezen bir cenazeyi nasıl kendine getiririm bilmiyorum. insan kendini yaşatacak, var edecek cevheri kendinde taşır. kimsenin asıl kurtarıcısı olamam. bana mı düştü diyorum belki de içimden. gencecik fidan. annemin meyve fidanlarını bakıp büyüttüğü şefkate ihtiyaç duyan yürekli bir genç fidan.
Karanlıkta bağırıyor. Bir kişi daha var mı?.. Bir kişi daha.
Haydi. Bir kişi daha.
Bağır, karanlıkta bağıran. Duyan olacaktır. Olmalı, birisi daha olmalı.
Kavgalara, düzeltmelere, bozulmamalara, yılışmamalara, gücenmemelere, darılmamalara ..
Karşı koymalara, yüzlemelere, direnmelere ..
Kocaman, cansız, iri kurallara değil, geciktirme yollarına değil, candan, içden, arıklıkdan, dinçlikden küçük çıkışmalara ..
İlk kötülüğü ilk adımında önlemelere ..
Bir kişi daha vardır.
- Siz hangi rolde oynuyorsunuz?
- Ben alçak rolündeyim.
- Ya siz?
- Aldatılmış koca.
- Peki sizin rolünüz nedir?
- Para yiyorum; küçük bir rol ama mühim, dedi rejisör.
- Aranızda Allah korkusu duyan var mı? Hep bir ağızdan ve çığlık çığlığa:
- Onu unuttuk, ne mutlu bize onu unuttuk…
