Çocuklardan Tanrıya Mektuplar
DERLEME: Eric Marshall-Stuart Hample
- Eğer Tanrı ben olsaydım bu kadar iyi olmazdım. Bunu aklından çıkarma.
Michelle -6 yaşında
- Sevgili Tanrı,
Kiliseye sözüm yok ama kuşkusuz daha iyi müzikler kullanabilirsin. Umarım yazdıklarıma kırılmazsın. Ayrıca birkaç yeni şarkı yazamaz mısın?
Dostun Barry- 6 yaşında
- Sevgili Tanrı, şu plastik
Şekiller
Daha küçük bir çocukken hep doğadaki acayip şekilleri seyretmek istemiş, gözlemleyerek değil de içerdikleri büyüye, konuştukları karışık ve derin dile kendimi vererek bunu yapmaya heveslenmiştim...
... Böylesi şekilleri seyretmek, doğanın usdışı, karmaşık ve acayip şekillerinin üzerine teslimiyetle eğilmek, iç dünyamızla bu şekilleri yaratan doğa arasında bir uyumun var olduğu duygusunu uyandırır insanda. Çok geçmeden söz konusu şekillere, bizim kendi kaprislerimizin ürünü gözüyle bakmaya başlar, onları bizim yarattığımız nesneler saymak gibi bir ayartıya kapılırız. Bizimle doğa arasındaki sınırın boşlukta süzülmeye başladığını ve sonunda silinip gittiğini görerek öyle bir ruhla tanışırız ki, gözümüzün retina tabakasında oluşan imgeler dış etkilerden mi, yoksa iç etkilerden mi kaynaklandığı bilemez duruma geliriz. Başka hiçbir alıştırmaları rastlanmayacak kadar basit ve kolay yoldan, bizim ne ölçüde yaratıcı sayılacağımızı, dünyanın yaratılış sürecinde ruhumuzun nasıl durup dinlenmeden rol oynadığını görürüz. Daha doğrusu, gerek kendi içimizde gerek doğada aynı bölünmez Tanrısallık etkinliğini sürdürür. Dış dünya batıp gitse bile, bizlerden biri çıkıp onu yeniden kurabilir çünkü dağ ve ırmak, ağaç ve yaprak, kök ve çiçek, doğada şekillenmiş ne varsa hepsinin örnekleri bizim kendi içimizdedir, bizim ruhumuzdan kaynaklanmaktadır hepsi ve bu ruhun özü sonsuzluktur; biz tanımayız bu özü ama biz onu tanımasam da, söz konusu öz, sevgi gücü ve yaratıcı güç kimliğinde kendini açığa vurur.
Sayfa 135 - SinclairKitabı okudu
ASLA ÇOK GEÇ DEMEYİN…
Çok geç diye bir zaman yoktur!..
Okulun ilk günü, ilk derste profesörümüz, önce kendini tanıttı, sonra;
“Bu yıl, yepyeni bir öğrencimiz var. Çok ilginç biri bakalım bulabilecek misiniz” dedi..
Ayağa kalkıp etrafa bakmaya başlamıştım ki, yumuşak bir el omzuma dokundu..
Döndüm..
Yüzü iyice kırışmış bir yaşlı hanımefendi, bana gülümseyerek
Şizofrence İşler Bunlar
Tanrım!
Çıldıracağım!
Ve bu işten bile olmayacak...
"İnsanın içi ağrır mı?" diye gereksiz bir soru dolanıyor etrafta. Ve bunu kim soruyor biliyor musunuz? İçi ağrıyan insan.
Evet! İnsanın içi ağrıyabiliyor. Hem de ne ağrı!
"İçi" derken hemen kalp geliyor değil mi aklınıza? Eh, siz de haklısınız; yüzyıllardır kalbin
