Hayat bazen kibar davranmanın önüne geçebiliyor. Uzun yazarak Türkçe Edebiyatın klasik tavrının sıradan bireyi olma hacmini dolduracak değilsin Rimbaud; sen asla bir star olma telaşıyla şiirle buluşmadın. Bu buluşmanın altına dolduracak kadar donanım sahibi olmak ya da varoluşunu sahici kılma çabanın algılanmasının doğruluğuyla şunu hissettirdin hep: “BEN ANARŞİSTİM! Sizin terminolojiniz varsa, benim sevdiğim insanların da bir terminolojisi var! Siz ne yapıyorsunuz, siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz edebiyata?! Yakasını bıraksanıza! Nesiniz siz?! Sıyrılın bizden. Çiçek yetiştirin. Torun yetiştirin. Ot yetiştirin. Büyükbaş hayvan yetiştirin. Edebiyatın sizin gibi kimliklere, inanın, ihtiyacı yok! Yerinde ağır taş kadar efendi olun! Ve bırakın bu Yazarlar Sendikası imza günü yalnızlığını! İnsanlar öldürülüyor! Kan akıyor! Cehennem dudaklara geliyor! Bu şekilde gündemde olmanın gereği var mı, siz ve sizin gibiler’iniz manaya canlı kalkan olsanız keşke! Sizin benimle uğraşmaya kalkışmanızı satranç tahtasında nereye oturtmam, toplamı şaşırtır?! Şunu söylemem ağır kaçmasın sakın: Siz hiçbir şey yapmadınız. Yoksunuz. Yoktunuz. Sıkıntınız bu. Anılarınızla yaşayın! İçinde insana özgü hiçbir ipucunun bulunmadığı anılarınızla avunun! Ve bizim cıvıl cıvıl anılarımızı rahatsız etmeyin!
Ölün! Ölerek edebiyatın, hayatın, coşkunun ve kavganın önünü açın! AŞKIN, ŞİİRİN ÖNÜNÜ AÇIN!”
İşte bu Rimbaud! Sana bu renk isyan çok yakışıyor.
Takdîm:
Elinizdeki kitap II. Meşrutiyet’te Osmanlı parlamentosunda görev yapan bir mebusun, Mekke mebusu Abdullah b. el-Hüseyin’in (1882-1951) hatıralarıdır. Yazar aynı zamanda Osmanlı Devleti’nin Mekke Emiri olan ve 1916’da Osmanlı Devletine isyan eden Şerif Hüseyin’in oğludur. Abdullah 1921-1923 arasında İngiliz mandası altındaki Filistin’in
