"Atadan kalma kasılmaların sürükleyiciliği olmasa binlerce göz gerekirdi bize, saklı gözyaşlarımız için ya da yenecek tırnaklar, kilometrelerce tırnak… Artık akmayan bu zaman başka türlü nasıl öldürülür? Bu bitmez tükenmez pazarlarda var olma acısı kendini tümüyle gösterir. Bazen bir şey içinde kendimizi unutmayı başarırız ama dünyanın içinde kendimizi nasıl unutabiliriz? Bu olanaksızlık o acının tanımıdır. Bu acının yakaladığı kimse hiçbir zaman iyileşmeyecektir, evren tamamıyla değişse bile. Değişmesi gereken yüreğidir, oysa yürek değişmez; onun gözünde, var olmanın da tek bir anlamı vardır; acısına gömülmek, gündelik bir nirvanaya varma talimi onu gerçeksizliğin algısına yüceltene dek.."
İnsan dünyaya kazık kakmayacak, tükeniş pusuda, oldukça garip hayatının acısını çekmek zorunda kalacak. Çünkü uzun süre var olması ve sonunun iyi olması doğaya aykırı ve akıl almaz bir şey. Bu bakış açısı umut kırıcı, demek ki muhtemel.
Sayfa 131 - VIII. Bölüm / MetisKitabı okudu
En fazla ıstırap veren duygular, en can yakan heyecanlar, aynı zamanda en saçma olanlardır: imkânsız şeylere karşı, sırf imkânsızlığın yarattığı istek, hiç var olmamış olana duyulan özlem, geçmişte olabilecek olana duyulan arzu, farklı olmanın acısı, dünyanın var olduğunu görmenin verdiği tatminsizlik duygusu.
Bilincin bu yarım tonları içimizde acı verici bir manzara, varlığımızın sonsuza dek süren grubunu çizer.
Sayfa 256Kitabı okudu
“Rüyada da öyle değil midir? Bırak kendini: rüyada yaşamaktan güzel ne var ki? Dilediğin insanları da yanına alırsın: dairedeki, mühendis olmak isteyen memur gibi. Maceranı yaşa canım kardeşim. Bütün acılarını, senin gibi kahraman bir savaşçıya anlatmak istiyorlar. Birbirlerine anlatacak sözleri kalmamıştı. Seni milletvekili seçtiler oybirliğiyle.
Sayfa 321Kitabı okudu
*~●｡｡｡Bütün bilgiler içinde en acısı olan kendini bilme, en az uğraştığımız bilgidir: Sabahtan akşama yanılsamayı suçüstü yakalamanın, acımasızca her eylemin kökenine uzanmanın, hem de kendi mahkememizde dava üstüne dava kaybetmenin ne yararı var?
Sayfa 41 - Metis Yayınları Çeviren Kenan SarıalioğluKitabı okudu
_Eğer birinin ruhunu görmek istiyorsanız, ona hayallerini sorun.
_İnsan doğasındaki en derin prensip, "takdir edilme" isteğidir.
_Alaycı tiplerin aslında acılarını gizlemeye çalıştığı gerçeği doğrudur.
_İnsanın dünyadaki durumu, kedinin kitaplıktaki durumu gibidir; görür ve duyar ama hiç bir şey anlayamaz.
_Yanlış anlayanlar tarafından
Yıllarca efendisi olduğumuz şehirde esir olmanın acısı var yüreğimizde.
Sayfa 258 - Kapı Y.Kitabı okudu
Rüyada yaşamaktan güzel ne var ki?..
İçinizde hiç bir acılık birikmez. Ne bırakılmış olmanın, ne anlaşılmamanın, ne yaşamamanın, ne de baştan yaşayamamanın acısı düzeninizi bozmaz. Düşünmeden kapılırsınız olaylara. Sonu ne olacak diye korkmazsınız. Sonu yoktur ki...
Sayfa 321 - İletişimKitabı okudu
Atadan kalma kasılmaların sürükleyiciliği olmasa binlerce göz gerekirdi bize, saklı gözyaşlarımız için ya da yenecek tırnaklar, kilometrelerce tırnak… Artık akmayan bu zaman başka türlü nasıl öldürülür? Bu bitmez tükenmez pazarlarda var olma acısı kendini tümüyle gösterir. Bazen bir şey içinde kendimizi unutmayı başarırız ama dünyanın içinde kendimizi nasıl unutabiliriz? Bu olanaksızlık o acının tanımıdır. Bu acının yakaladığı kimse hiçbir zaman iyileşmeyecektir, evren tamamıyla değişse bile. Değişmesi gereken yüreğidir, oysa yürek değişmez; onun gözünde, var olmanın da tek bir anlamı vardır; acısına gömülmek, gündelik bir nirvanaya varma talimi onu gerçeksizliğin algısına yüceltene dek…
kimi farkındadır bunların, var olmanın acısı m. silinip gitmenin korkusunu yaşar... kimi de uykudadır, uyanmak istemez... kimi düşünmeden yaşar, kimi de sorar, araştırır, bir çıkış yolu arar... arayanlardan kimi bulur, kimi bulamadan gider... ama aramaktır esas plan... baki olanı, kalıcı olanı, senin ebedi arzularını vermeye kudreti yeteni bulmaktır..
