Dünyanın durumu ne tuhaf. Her coğrafyada bir yangın var. Bu yangını sabah akşam bağırsan yaşam ıskalanıyor; sesini çıkarmasan birileri suç ortağı ilan ediyor. Bağırsan da bağırmasan da, bir şey yapabilecek olanlar kılını kıpırdatmıyor. Bir insanlık çıkmazı... Matsuo Başo, "Unutma, cehennemde yürüyoruz çiçeklere bakarak," derken bundan
Ahhh ANNE...!
Geri gelsin 5 kardeş oturduğumuz sofralar..
Aynı tabak çanaktan yemelerimiz.
Geri gelsin sen evde yokken evi temizleyip seni mutlu ettiğimiz günler..
Geri gelsin otuzlu yaşların..
Soba yakmanı özledim anne..
Biz yataktayken daha sobanın külünü boşaltırdın ya..
Nasıl da ses çıkarırdı.. Nasıl da kızardık
sana..
Ama o zahmetin ardından
mısır tarlası, sezen aksu, yüzümü okşayan rüzgar, mezarlıklar, perdelerin odama soktuğu bahar kokusu, gözlerimin üzerinde incecik gözyaşı izleri, geri dön geri dön geri dön melodisi, ellerini kocaman açıp sadece bi parmağımı yakalayebilen bebekler, karpuzlu şekerler, şen kahkahlar, içli ağlamalar, güzel yok saymalar, sahipsizlik, varlık, yokluk, imdat dolu bakışlar, kimin evi bilmediğin uyanışlar, geri dön melodisi
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Sen gelirsin diye yollarınına begonviller kanaviçeler ve manolyalar ekeceğim.
Sevinçlerimi tebessüm diye kolye yapıp yapraklarına asacağım.
Gelirsin diye mor papatyalardan bir köy evi inşa edeceğim sana.
Çatısına beyaz gecelerden çalıntı kiremitler döşeyeceğim.
Bahçesine mutluluk,keyif,huzur, dinginlik ve birazda sen ekeceğim.
Kibri nefreti, kötü
Doğrulmak için sebepler evi...
İnsanı bazen bı başka insanın varlığı, bazen bı insanın yokluğu doğrultmaya yetiyor.
Bazen bı insanın yanı başında yoksa bile manevi varlığı, bazen bı insanın ötelerden seni seyrettiği düşüncesi doğrultmaya yetiyor.
Bazen de varlıklar değil yokluklar düzelmeye yetiyor...
İnsanı bazen geçmişindeki güzellikler,bazen geleceğine dair kurguladığı hayaller doğrultuyor.
Ve insanı belki de en çok, onu hiç yalnız bırakmayacak bı Yaratıcının varlığını doğrultmalı...
Ama insan aynalar aleminde çokça düşen, düştüğü yere çul serip oturan bı varlık...