Geriliği hoşgörmenin, baskının, "koltuğu yitirmemek-koltuğu kazanmak" uğraşına denk düşen bir iç politikanın gerektirdiği yeni ayrıntılardı gördüğümüz. Alışmıştık bunlara, şaşırmıyorduk. Olumsuz gidişe karşı çıkan aydınların tutumunda bile bir değişiklik yoktu. İyiydi bu; avutucuydu. Hiç olmazsa buna alışmalıyım, diyeceğim. Aydın kişinin gerilikle kendince savaşı günlük bir olay gibi gelmesin bize; yüreğimizi çarptırsın. Buna da alışırsak kötü. O zaman ipekböceğinden bir tek ayrıldığımız kalacak: kabuğumuzdan hiç çıkmamak.
(Varlık Soruşturması, 1960)
Sayfa 142 - Can Yayınları 2. Basım - Mayıs 2018