DÜŞÜYORUM
Düşüyorum düşüyorum düşüyorum ben Henüz kendi mezarıma girmeden Gözden geçiriyorum tüm yaşamımı
Bir iki saniye yetişir derken
Bütün bir dünya kafamın içinden
Geçiyor nasıl yaşamışsam onu
Ey yağmur ey toz inceden ince
Varolmak kum renginde
Bir sis nefeslerden
Hangi seçim egemen başımın dönüşüne
Düşüyor ve kaçıyorum bu mucizede
Kendi kendimin ivmesinden
Her şeye rağmen sevmeli insan,
Sevmek yaşamanın belirtisi,
Sevmek bir ruhun belirtisi...
Seviyorum diyebilmeli insan
Bazen gide bilmek için sevmeli
Bazense kalmak için
Ama yasamak varolmak için sevmeli
Sevmeli bir ruhu, bir bedeni, bir güzeli
Severek mektup yazılan bir insanın bile olması ne büyük bir olay, söylenen her sözcüğün anlaşılmaktan öte, yaşadığını, dahası sözcüklere bile gerek olmadan yaşandığını bilmek, güç gibi yalınç bir olgu değil, varolmak gibi bir şey.