Ölüm korkusu bana hayat verdi. Çünkü tedbirimi aldım...Bunun gibi milletin korkusu,endişesi de daima olmalıdır. Bir millete,düşmanının kendisi hakkında düşmanlık beslediği,kötü planları olduğu endişesi ve korkusu,ona hayat verir...Avrupadan korkmuyoruz,ama onların oyunlarından korkuyoruz. Bunun için Türk'ün Avrupa'da varoluş kavgası sürecek. Din nasıl fertte ölüm korkusunu azaltırsa,ülkü de millette yokoluş korkusunu azaltır. Bizi hayata bağlayan milli hatıralardır. Benliğimizi bu hatıralar yaratır.
tecrübenin kökeninde insanın varoluş tedirginliği yatar; tedirginlik insanın sarkaç misali ümit ile korku arasındaki salınımı; sâbit ile değişken arasındaki endişesi; eşya önündeki ürpertisi; hayat karşısındaki gerginliği; yoldaki telaşı; anlama ilişkin bunalımı
Sayfa 125Kitabı okudu
Öte bir varlık umudunun olmaması
"Ölümle ilgili korktuğumuz şey en başta daha öte bîr varlık umudunun olmaması, yokluğa, hiçliğe, karanlığa gömülme olasılığıdır. Bu tablo karşısında düşünen kişiyi yakalayıp kavrayan korku bir "varoluş endişesi"dir ve bu duygunun biyolojik bir anlamı yoktur."
Modern Sözleşme
Modern kültür tarihte görülmediği kadar güçlü ve dur durak bilmeden araştırıyor, üretiyor, keşfediyor ve büyüyor ama aynı zamanda daha önce hiçbir kültürde görülmediği kadar büyük bir varoluş endişesi ile bir türlü rahata kavuşamıyor.
Pozitivist genellikle Epikuros'un güvenilmez kestirmesini takip eder ve herkesin bildiği beylik bir tekerlemeyi tekrarlar: "Ben varken ölüm yok, ölüm geldiğinde de ben yok olacağım. Bu yüzden ölümü hiç dert etmiyorum." Şimdi, eğer bizi cenderesi içine çeken maddi ölüm korkusu olmuş olsaydı, ölümümü bilfiil tecrübe edemeyeceğim yeteri kadar doğru ve pozitivistlerin sunduğu teselli de bir o kadar gerçek olurdu. Fakat Jaspers'in gayet haklı olarak üzerinde durduğu gibi, ölümle ilgili korktuğumuz şey en başta daha öte bir varlık umudunun olmaması, yokluğa, hiçliğe, karanlığa gömülme olasılığıdır. Bu tablo karşısında düşünen kişiyi yakalayıp kavrayan korku bir "varoluş endişesi"dir ve bu duygunun biyolojik bir anlamı yoktur. Bu korkuya, varolmama karşısındaki bu derin ürpertiye pozitivistin ne söyleyecek sözü ne önerecek çaresi vardır. O sadece "çaresiz umutsuzluğu" bilir.
Sayfa 21 - Say Yayınları