"Varoluşmaktayım. Tatlı; öyle tatlı, öyle ağır bir şey ki bu! Hem de hafif, sanki kendi kendine havalarda uçup duruyor. Kıpraşıyor. Her yanda eriyip kaybolan değişler sanki. Öyle tatlı, öyle tatlı ki! Ağzımda köpüklü bir su var. Yutuyorum, boğazımdan aşağı kayıyor; okşuyor beni. İşte yeniden doğuyor, dilime değip geçen küçük beyazımsı bir su birikintisi (yerli yerinde) eksilmiyor, ağzımdan. Bu birikinti de benim. Dil de, boğaz da benim."
"Düşünmenin önüne geçebilsem, hiç de fena olmayacak. Düşünceler her şeyden daha tatsız. uzanıp dururlar, bitmez tükenmezler ve insanın ağzında acayip bir tat bırakırlar. … Gövde, bir kere yaşamaya başlayınca, bu işe kendi kendine devam edip gider. Ama düşünce öyle değil. Düşünceyi ben sürdürür, ben geliştiririm. Varoluşmaktayım. Varoluşmakta olduğumu düşünüyorum. Şu varoluşma duygusu ne kıvıl kıvıl bir şey!"
"Düşüncem, ben'den başka bir şey değil. Bu yüzden duramıyorum. Düşündüğüm ile varoluşmaktayım. Oysa düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Şu anda bile (korkunç bir şey) varoluşmaktaysam, bu, varoluşmaktan ürküntü duymamdan ötürüdür. Özlediğim hiçlikten kendimi çekip alan benim. Nefret ya da varoluşmak tiksintisi, kendimi varoluşturma, varoluşun içine oturtma biçimlerinden başka şey değil."
Sayfa 151Kitabı okudu
İrkilerek ayağa fırlıyorum... Düşünmenin önüne geçebilsem, hiç de fena olmayacak... Düşünceler her şeyden daha tatsız... Yaşayan etten bile tatsız... Uzanıp dururlar, bitmez tükenmezler ve insanın ağzında acayip bir tat bırakırlar... Sonra, düşüncelerin içinde kelimeler var; tamamlanmamış kelimeler, eksik kalmış cümleler... Durmadan geri gelirler... _Bitirmem gere...Varolu...Ölüm...Bay de Rollebon öldü... Değilim...Varolu..._ Böyle sürüp gidiyor, bitmek bilmiyor bir türlü... Bu hepsinden kötü, çünkü kendimi bu işe katışmış ve sorumlu buluyorum. Sözgelimi şu çeşit acılı geviş getirmeye benzeyen varoluşmaktayım yok mu, işte onu sürdüren benim... Evet ben... Gövde, bir kere yaşamaya başlayınca, bu işe kendi kendine devam edip gider... Ama düşünce öyle değil... Düşünceyi ben sürdürür, ben geliştiririm... Varoluşmaktayım... Varoluşmakta olduğumu düşünüyorum... Şu varoluşma duygusu ne kıvıl kıvıl bir şey!!! Onu ben sürdürüyorum yavaşça... Düşünmemi durdurabilseydim...Çabalıyorum buna, başarıyorum... Kafamın içi dumanla doluyor gibi ama işte yeniden başladı... _Duman...düşünmemek...Düşünmemek istemiyorum... Düşünmek istemediğimi düşünüyorum... Düşünmek istemediğimi düşünmemem gerek..._
Bitmek bilmeyecek mi bu!!!
Gövde, bir kere yaşamaya başlayınca, bu işe kendi kendine devam edip gider. Ama düşünce öyle değil. Düşünceyi ben sürdürür, ben geliştiririm. Varoluşmaktayım. Varoluşmakta olduğumu düşünüyorum. Şu varoluşma duygusu ne kıvıl kıvıl bir şey! Onu ben sürdürüyorum yavaşça. Düşünmemi durdurabilseydim... Çabalıyorum buna, başarıyorum.
Sayfa 151
Düşünecem, ben'den başka bir şey değil. Bu yüzden duramıyorum.Düşündüğüm ile varoluşmaktayım. Oysa düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Şu anda bile ( korkunç bir şey) var oluşmaktaysam, bu, varoluşmaktan ürküntü duymamdan ötürüdür. Özlediğim hiçlikten kendimi çekip alan benim. Nefret ya da varoluşmak tiksintisi kendimi varoluşturma, varoluşun içine oturtma biçimlerinden başka bir şey değil. Düşünceler, büyük bir baş dönmesi gibi ardımda doguyorlar, başımın arkasında doğduklarıni duyuyorum... Karşı durmazsam, önüme geçiyorlar, gözlerimin arasina geliyorlar, Çoğu kere, karşı koyamıyorum, düşünce büyüyor, büyüyor ve birden sınırsızlaşararak tepeden tırnağa dolduruyor beni, varoluşumu yeniliyor.
Sayfa 152Kitabı okudu